Wednesday 2 September 2009

Ένα ποτήρι λευκό κρασί...
Άνθη από φρούτα του πάθους...
Η βροχή να πέφτει δάκρυα στο κορμί μου...

Ήρθα ως εδώ για να σε βρω. Να κάνω τους δρόμους μας να τέμνουν και να συγκλίνουν πάλι. Σε έψαξα. Σε κυνήγησα. Σε άφησα να φύγεις. Ένιωσα το κενό να μεγαλώνει κι εγώ να χάνομαι μέσα σ'αυτό.

Αν κάπνιζα, τώρα θα άναβα τσιγάρο. Μα οι κακές συνήθειες δεν ήταν ποτέ σύντροφός μου. Κι ήρθε η στιγμή να αποβάλω κι αυτές τις λίγες που ακόμα κρατώ.

2 comments:

Manos said...

αυτό πάει; http://www.youtube.com/watch?v=PQC8d0NgqLE

αχ αυτή η Ισπανία. Κάποια στιγμή θα ξενεγεννηθώ σε ταινία .. που θα μου πάει;

Σικελια said...

Θα με πεθάνεις με την Casal... Την λατρεύω! Το συγκεκριμένο τραγούδι παρ'ότι μιλάει για χωρίσμο με εμπνέει να ερωτευτώ. Μα δεν είναι υπέροχο; ;)