Saturday 29 November 2008

Παρακαλώ όπως κρατήσετε απόσταση ασφαλείας!


Σήμερα μεταξύ 1 και 3 μ.μ. ώρα συνειδητοποίησης, 
σημειώθηκαν έντονες σεισμικές δονήσεις 
στο κατά τα άλλα ασταθές 
υπόβαθρο του νοητικού μου φλοιού. 
Αποθαρρύνω πάσας μορφής μαζική υστερία 
και καθησυχάζω τους εγωκεντρικά πανικόβλητους 
πως δεν θα ακολουθήσουν λισμοί και καταποντισμοί. 
Πρόκειται για μεμονωμένο γεγονός,
το οποίο δεν έγκειται στα πλαίσια φυσικής καταστροφής, 
καθώς εθεάθησαν πυρομανείς σκέψεις στον χώρο του εγκλήματος. 
Η αυτοσχέδια τρομοκρατική ενέργεια εστέφθη με πλήρη αποτυχία. 
Δια τον λόγο αυτό, ο παρών δυσλειτουργικός εγκέφαλος 
θα αυτοκαταστραφεί σε 3.., 2.., 1.. !


Sunday 23 November 2008

The quest

Συνωστίζονται σε μικρά και πιο μικρά γραφεία. Σε όλο και πιο αχανείς πόλεις. Τα φώτα στους ουρανοξύστες μοιάζουν λαμπάκια σε χριστουγενιάτικο δέντρο. Μυρίζει γιορτές η πόλη. Μυρίζει γιορτές και αναμονή. Ανοίγουν και κλείνουν πόρτες. Κλείνουν και αφήνουν έξω τους πιο μικρούς. Όσους δεν φτάνουν να διασχίσουν το βαθύ χώρισμα. Μένουν έξω και ανεβαίνουν σε

λεωφορεία. Ανεβαίνουν σε λεωφορεία, κατεβαίνουν από τραίνα, μπαίνουν σε μαγαζιά. Χάνονται σε λαβυρινθοειδείς διαδρόμους, χώνονται σε καλάθια προσφορών, χαζεύουν λαμπυρίζουσες βιτρίνες. Τα προβλήματα ξεχνιούνται, οι σκέψεις εξατμίζονται. Υπάρχει κάτι για όλους. Η αναζήτηση δεν παύει.

Thursday 20 November 2008

the force of habit

Δύναμη της συνήθειας: συμπεριφορά που έχει γίνει αυτόματη μέσω της μακροχρόνιας πρακτικής ή της συχνής επανάληψης.


Λένε πως η συνήθεια είναι κακός σύμβουλος. Βέβαια μετά ποτέ δεν σου λένε τι ή ποιος είναι καλός σύμβουλος.

Έχουν περάσει δυόμισι μήνες από όταν ήρθα στο Λονδίνο. Ή μάλλον, δυόμισι μήνες από όταν έφυγα από την Ισπανία. Και είναι ακόμα στα ισπανικά η πρώτη μου αντίδραση. Όχι στα αγγλικά, όχι στα ελληνικά, στα ισπανικά. Τρία χρόνια να μιλάω, να σκέφτομαι, να ονειρεύομαι σε αυτήν την γλώσσα. Τρία χρόνια αποφεύγοντας συστηματικά την εκεί ελληνική κοινότητα και διατηρώντας τις άλλες γλώσσες στις επαγγελματικές επαφές δεν μου επιτρέπουν να ξεπεράσω αυτή μου την συνήθεια.

Λένε πως είναι δύσκολο να υπερνικήσεις την δύναμη της συνήθειας. Πως απαιτείται πολύς χρόνος και προσπάθεια, αντίστοιχοι και καμιά φορά πιο επίμονοι αυτής. Βέβαια μετά ποτέ δεν σου λένε αν πρέπει να χρησιμοποιήσεις τις ίδιες μεθόδους για την οχτώ χρόνων συνήθεια αγάπης. Δεν σου λένε αν τα οχτώ χρονιά καθημερινής σκέψης, νοιαξίματος και αγάπης είναι άλλη μια συνήθεια που με τον χρόνο θα σβήσει. Ούτε σε ενημερώνουν πώς να φερθείς σε περίπτωση που δεν θέλεις να σβήσεις την συνήθεια, παρά τον πόνο που φέρει μαζί της.

Τελικά δεν κατάλαβα. Από συνήθεια τα λένε; Γιατί δεν βρήκα χρησιμότητα στα λόγια τους.

Tuesday 11 November 2008

ποτέ αμαχητί

Σε άφησαν χωρίς πανοπλία

Πήραν το δόρυ σου, τις επιγονατίδες
Αφαίρεσαν την περικεφαλέα,
αποκαλύπτοντας την μυστική σου ταυτότητα
Ενώ αυτοί, με τα φουτουριστικά τους φωτόσπαθα,
σε προκαλούν σε παράλληλα σύμπαντα
Αλλάζουν προσωπεία πιέζοντας κουμπιά πίσω από το αυτί
Μεταμφιέζουν το ψέμα με αλήθειες λανθάνουσες.
Υψώνεις το ξεθωριασμένο λάβαρο επιδεικτικά,
και ελπίζεις οι απαρχαιωμένες σου μέθοδοι να τους αιφνιδιάσουν. 

Sunday 2 November 2008

Νέα χρονιά, Ίδιος δαίμονας



Τρομάζει πιο πολύ η γνώση από την άγνοια.
Κι είναι συχνά δύσκολο να συνεχίσεις
χωρίς να ψάξεις την έξοδο κινδύνου.