Κυριακή... Μέρα του ήλιου κατά τους Άγγλους. Η πιο μελαγχολική τής εβδομάδας για μερικούς. Η μέρα που αφιερώνω στην φωτοσύνθεση του μυαλού μου.
Τα πιο μελαγχολικά τραγούδια πάντα μου έφερναν αγαλλίαση στην ψυχή... Τα πιο πονεμένα με έκαναν να θέλω να ερωτευτώ...
Στέρεψα από αλληγορίες... Στέρεψα από λέξεις... Θέλω να αφεθώ... Να αιωρούμαι σε ολόδροσο λιβάδι... Να μου χαϊδεύει ο ήλιος το πρόσωπο...
Και οι μουσικές μου ακολουθούν τον ρυθμό... Με γνωστά και άγνωστα κομμάτια...
Τα πιο μελαγχολικά τραγούδια πάντα μου έφερναν αγαλλίαση στην ψυχή... Τα πιο πονεμένα με έκαναν να θέλω να ερωτευτώ...
Στέρεψα από αλληγορίες... Στέρεψα από λέξεις... Θέλω να αφεθώ... Να αιωρούμαι σε ολόδροσο λιβάδι... Να μου χαϊδεύει ο ήλιος το πρόσωπο...
Και οι μουσικές μου ακολουθούν τον ρυθμό... Με γνωστά και άγνωστα κομμάτια...
2 comments:
Κάτι παρόμοιο συνέβαινε και σε εμένα με τα μελαγχολικά τραγούδια. Μέχρι που μπήκαν στη ζωή μου οι rancheras, που με έκαναν να θέλω να μεθύσω όπως ο Beaudelaire στο Enivrez-vous...
"Πάει κι αυτή η Κυριακή"... θυμάσαι το τραγούδι του Νέου Κύματος;
De vin, de poésie ou de vertu? Ψηφίζω από ποίηση και έρωτα ;)
Πού μυαλό για δουλειά πάλι... Ωραίες μουσικές...
Post a Comment