Tuesday 5 August 2014

Στιγμές

Ζήλεψα. Για μια στιγμή ζήλεψα. Όχι με φθόνο. Ούτε με διάρκεια. Για μια στιγμή. Όσο κράτησε ο ήχος από τα φιλιά του. Μέχρι να πάνε πέρα από τα σκαλιά. Μέχρι να ακουστούν τα τακούνια ενός άλλου ζευγαριού. Ή να νιώσω το βλέμμα εκείνου του μελαχροινού. Δεν θυμάμαι καλά. Η σκέψη μου ήχησε πιο δυνατά από τα φιλιά. Τα πήγε πιο πέρα από τα σκαλιά. Σε μια προσπάθεια να διώξει τον εαυτό της.

Ο Bucay μιλάει για ελευθερία, για την ελευθερία της επιλογής. Ελεύθερα επέλεξα λοιπόν να ζηλέψω. Ελεύθερα επέλεξα να κάνω αυτόν τον συνειρμό. Είχα κι άλλες επιλογές. Πάνω από δύο. Είχα πολλές επιλογές. Να ακούσω τα φιλιά και να κάνω τον ίδιο συνειρμό ή άλλον ή ακόμα και κανέναν. Να ακούσω τα φιλιά και, με συνειρμό ή χωρίς, να ζηλέψω, να μη ζηλέψω ή να μη νιώσω τίποτα απολύτως. Μπορούσα ακόμα να μην ακούσω τα φιλιά. Να τα αφήσω να περάσουν σαν να μη υπήρξαν ποτέ στον κόσμο μου. Να αφεθώ στο χάιδεμα της κιθάρας και των ξενύχτηδων τζιτζικιών. Είχα τόσες επιλογές κι ελεύθερα βύθισα το χέρι μου στο πιθάρι του παρελθόντος να ξεθάψω αυτήν την θύμηση.

Δεν θυμάμαι για πόσο κράτησε αυτή η στιγμή. Μα το θυμάμαι καλά. Ζήλεψα. Άκουσα τα φιλιά του στο χέρι της. Τρυφερά. Ανεπιτήδευτα. Άκουσα τα χαμόγελα που έκρυβαν τα χείλη του. Τα χαμόγελα που έκρυβε η ψυχή της. Αυτά τα φιλιά (μου) ακούστηκαν σαν τα χείλη σου στο δέρμα μου. Και ζήλεψα... Για μια στιγμή...

Monday 4 August 2014

Πλαταγισμός

Κλείσε τα μάτια... Βλέπεις τα φώτα;...
Διαγράφονται οι άνθρωποι βουβοί. Καθένας στον δικό του ρυθμό.
Αφουγκράσου... Λάμψεις οι σιωπές! Σαν βράχια αρχέγονα.
Με νιώθεις...; Όνειρο στα ακροδάχτυλα. "Έχω κύματα στην ψυχή μου."*
Λικνίζομαι... Αγκαλιά με μια ομίχλη...


* Fernando Pessoa, O marinheiro