Thursday 27 October 2011

Θα γίνω μισάνθρωπος.
Και πιο πολύ από όλους θα μισώ τον εαυτό μου.

Tuesday 25 October 2011

Μικρά καθημερινά δράματα

Πιάνεις ένα καλό βιβλίο στα χέρια σου και χώνεσαι σε μια γωνιά για να εμφανιστείς μετά από λίγες ώρες με το χαμόγελο της ικανοποίησης και του στοχασμού. Βάζεις την αγαπημένη σου μουσική στην διαπασών και χορεύεις ξέφρενα αυλακώνοντας τα λιγοστά τετραγωνικά του διαμερίσματός σου σαν να ήσουν πάλι 16 χρονών. Κι ενώ αυτά τα απολαμβάνεις απόλυτα στην μοναδικότητα της μοναξιάς σου, μια ταινία, σε όποια τεραστίων διαστάσεων τηλεόραση και να την δεις, σε όποια καταπληκτική αίθουσα κινηματογράφου, αν δεν έχεις την κατάλληλη παρέα να την αναλύσεις και να την σχολιάσεις στο τέλος, είναι σχεδόν σαν να μην την είδες καθόλου. Ω θεέ της έβδομης τέχνης! γιατί με βασανίζεις τόσο;

Sunday 2 October 2011

Lo sé pero no puedo decirlo, Puedo decirlo pero no lo sé

Σε κοιτώ να κοιμάσαι. Μικρό παιδί. Σφίγγεις το κορμί σου πάνω στο δικό μου. Με χαϊδεύουν οι ανάσες σου. Με διαπερνούν τα βρωμερά χνώτα του ύπνου και φωνάζουν έρωτα. Μπαίνει το καλοκαίρι μέσα στο δωμάτιο από όλες τις γωνιές. Παράδοξο. Πώς να σου εξηγήσω το παράδοξο που κυλάει στις φλέβες μου;

Είναι πόλεις που σου ταιριάζουν και πόλεις που σε χαντακώνουν. Άνθρωποι που σε γεμίζουν ενέργεια κι άλλοι που σε νεκρώνουν. Μικρές στιγμές. Να τις χώσεις όλες σε μια μαύρη σακούλα και να τις κλείσεις εκεί ερμητικά. Μην τυχόν δραπετεύσουν και σε μολύνουν. Τα όμορφα χωράνε όλα στις τσέπες σου.

Έχουν κολλήσει τα θέλω μου στο σωλήνα που διαπερνάει το θώρακα. Δεν αρθρώνουν λέξεις. Αν είχα μια κάμερα για μυαλό θα φωτογράφιζε μαύρο. Μη αληθινό. Ξεφτισμένο, μπαστάρδικο. Υπερέκθεση σε ένα φως ψεύτικο. Ό,τι δεν πηγάζει από μέσα σου σε καίει. Απαιτείται αγνότητα για να φτάσεις στο όλο σου.

Καλά κάνεις και δεν ρωτάς. Οι ερωτήσεις φέρνουν κουβέντες που σφαλιαρίζουν τα αυτιά. Δεν είναι πως δεν τις ήξερες ήδη. Μα αν δεν θέλεις να τις δεις; Δεν θα σου πω. Δεν θα σου πω όσα δεν θέλεις να ακούσεις. Θα σε αφήσω με το παραμύθι που έπλασες στο κεφάλι σου. Εκεί όπου όλα είναι ρομαντικά. Κι ας είναι οι πράξεις αδυσώπητες.

Όταν αυτό που λείπει είναι η ψυχή σου πώς μπορείς να πεις πως αγαπάς, πως νιώθεις, πως υπάρχεις;