this isn't a love letter

Τρέχουν οι σκέψεις ορμητικά προς την έξοδο. Στριμώχνονται και σφηνώνουν πριν τον πλαταγισμό της γλώσσας.
Όλη μου η αλήθεια χωράει σε μια αγκαλιά. Μόνο όταν μπεις μέσα μου θα μπορέσεις να την ελευθερώσεις.


Ξύπνησα σήμερα ψάχνοντας τον λήθαργο.

μικρά & μεγάλα βήματα

Περπάτησε ώρα με την σημαία στερεωμένη στην δεξιά του ωμοπλάτη. Άφησε πίσω του κάθε γνώριμο τοπίο. Μέχρι που έφτασε εκεί που τον πήγαινε ο δρόμος του. Μονάχα εκεί ξεκούρασε επιβλητικά το δεξί του πόδι στο βραχάκι που "τυχαία" ξεπρόβαλε μπροστά του. Για μια στιγμή έμεινε ακίνητος. Ικανή να βροντοφωνάξει την απόφασή του και να σκεπάσει κάθε μουσική. Ύστερα, σήκωσε την σημαία ψηλά για να ανεμίσει πάνω από το κεφάλι του και να την καρφώσει με ορμή βαθιά στο χώμα. Σαν να'τανε μίσος και πίκρα που κουβαλούσε για αιώνες μέσα του. Βάρος που έφερε από προηγούμενες γενιές. Παρέμεινε σιωπηλός. Να επικρατήσει η κυριαρχία του στον άδειο τόπο. Γύρισε το κεφάλι του θριαμβευτικά. Κανείς δεν ήταν εκεί να τον θαυμάσει. Στύλωσε το βλέμμα του περιμετρικά στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ούτε ένας ακροατής της σιωπής του. Μονάχα η γη ανταποκρίθηκε. Άρχισε να ανοίγει και να απλώνεται σαν ιστός αράχνης. Ίδιος με τα ρίγματα που δημιουργούσε σε κάθε του βήμα. Μεγάλωνε σε κάθε σκέψη που δεν έκανε. Κι ηχούσε η ανάσα του σαν καμπάνα περιτριγυρισμένη από λόφους. Δεν άλλαξε στάση. Έμεινε εκεί. Ο μικρός πλανήτης να χαρακώνεται από την απραξία του. Να βουλιάζει το πόδι του κάτω από το βυθιζόμενο βραχάκι. Κι η σημαία να ανεμίζει αμέριμνη. Παρέα με χώματα στεγνά και διψασμένα.

Αρπαγή

Με κλέψανε.
Όρμηξαν μέσα την ώρα που κοιμόμουνα.
Άρπαξαν βίαια όνειρα και ξεγνοιασιά.
Κι απόμεινα να κάνω καταμέτρηση απωλειών.

Διαφωνίες

- Ποτέ δεν θέλω κάτι που δεν μπορώ να έχω.
- ...
- Πάντα έχω ό,τι θέλω.
- Του λείπει ψυχή...

- λάθος σταθμός -

Καλό Σάββατο!
Για το χειρόφρενο που δεν τράβηξες.
Για τα νύχια που γέμισαν σκουριά.
Για το τζην που προτιμάς ξεβαμμένο.

Μεθυσμένο χαμόγελο και η γλύκα κυρίευσε.
Αναστροφή στο μεγάφωνο.
Στάση που πέρασες.
Βουή και μάτια μισόκλειστα.

Ηχώ με λόγια ανύρπακτα.

"What we love, we are."

Αγαπώ τα χαμόγελα.

Τα χαμόγελα που μου πετάς στα μούτρα λίγο πριν με πάρει ο ύπνος.

Αγαπώ τα ποτάμια.

Τα ποτάμια που περπατήσαμε μαζί αποκρυπτογραφοντας στίχους.

Αγαπώ τον ουρανό.

Τον ουρανό που διασχίζουμε για να γίνουν πιο γλυκά τα όνειρά μας.

Αγαπώ τον ήλιο.

Τον ήλιο που μου χαϊδεύει απαλά το πρόσωπο σαν τότε που μου χάρισες το πρώτο χάδι.

Εν τη σιωπή ο λόγος

Μου αρέσουν οι συζητήσεις με τον εαυτό μου. Μπορούν να κρατήσουν ώρες. Έχουν χαμόγελα, διαφωνίες, βαθιά σκέψη. Μου θυμίζουν όταν ήμουν μικρή. Μοναχοπαίδι γαρ. Ατέλειωτες στιγμές παραγωγικού παιχνιδιού. Ευτυχισμένες στιγμές. Όλοι οι ρόλοι ερμηνευμένοι από το ίδιο πρόσωπο. Όλα τα λογια απαγγελμένα σιωπηλά. Για το ακροατήριο του μυαλού μου. Μυστικοπαθής από πάντα. Ίσως να άρχισαν να διαφαινονται από τότε τα ιδιότροπα του χαρακτήρα μου. Ίσως κάπου εκεί να μπορούσε κάνεις να μαντέψει το διχασμένο τής προσωπικότητάς μου. Τις διπλές απόψεις, τις αντιδιαμετρικές αντιλήψεις. Υπερασπιστής και αντίδικος μαζί. Κι ύστερα σιωπή. Μου μιλάς. Σε κοιτάζω. Όλες οι απαντήσεις κλειδωμένες στο κεφάλι μου. Τα χείλη ακίνητα. Δεν απαξιώ. Δεν είμαι υπεράνω. Δεν αδιαφορώ. Αφού σου ανέπτυξα εξάλλου την θεωρία μου. Δεν την άκουσες; Μάλλον θα έπρεπε να μάθεις να με διαβάζεις καλύτερα.

- message in a bottle -

Στέλνω τις σκέψεις μου σε μια μεταξένια θάλασσα
Να τις πάρει στα χέρια της και να στις φέρει βελούδινο μυστικό

κάλεσμα

Σε ονειρεύτηκα χτες το βράδυ. Ήρθες εκεί που κοιμόμουν και άπλωσες λαίμαργα τα χέρια σου πάνω μου. Με βασανιστικά φιλιά και ερωτικά ψιθυρίσματα. Ξύπνησε το κορμάκι μου. Έβαλε την αγαπημένη σου φορεσιά και λυκνίστηκε σε αργούς ρυθμούς για να σε σαγηνεύσει. Μύρισε έρωτα και πόθο. Απαλό και σαρκώδες σαν κρινάκι στην πρωινή δροσιά. Έτοιμο να σε υποδεχτεί. Καλωσορίζοντας την πολυπόθητη λεηλασία. Έβαλα βαθιά το χέρι μέσα μου να ξεθάψω τους θησαυρούς που σου ανήκουν. Δάκρυσα, δεν ήσουν εκεί να γευτείς την νίκη.

Σε ονειρεύτηκα χτες το βράδυ. Και ξύπνησα με μια ανικανοποίητη πείνα. Έλα στα αλήθεια την επόμενη φορά.

suchness

I want nothing of you.
Yet you wonder in my mind.

Restless mornings going to work.
Quiet evenings interrupted.

Boring plant in joyful garden.

Close your mouth.
Open the green soul of yours.

Wasted time in handful project.

- λέξεις -

Λέξεις. Γραμμένες στη σειρά.
Ασυνάρτητα συνδεδεμένες.
Μπερδεμένες με εικόνες.

Λέξεις αλμυρές. Φύκια,
μπλεγμένα στην κόμμη σου.
Πεταλίδες των σκέψεων.

Πικραμύγδαλο άγουρο.
Κατακάθι μιας άποψης.
Νοτίζει τα λόγια σου.

Λέξεις ανάρμοστες.
Χαρακιές. Πες μου πού
ντύνεις την μοίρα σου.

Λέξεις ιδέες. Γραμμένες
ανάποδα. Γονάτισε.
Το γράμμα ξεθώριασε.

Silly quiz, introduce me myself

Ε: Αν ήσουν ζώο, τί ζώο θα ήσουν;
A: ...... (σκέψη) ......

E: Αν ήσουν φυτό, τί φυτό θα ήσουν;
Α: ...... (προβληματισμός) ......

Ε: Αν ήσουν θέατρο, τί θέατρο θα ήσουν;
A: Αν ήμουν θέατρο, θα ήμουν οπωσδήποτε το Young Vic theatre και οι παραστάσεις του!

Ευρυδίκη

Ένιωσα το βάρος της ελαφρότητας.
Τα πόδια μου δυσκίνητα. Ένα αόρατο χέρι να μου σπρώχνει την πλάτη.

Εκεί που λείπει η θύμιση, μεγαλώνει η θλίψη.

once upon a time...

Ήταν ένα κορίτσι. Ήταν ένα αγόρι.
Και κυλούσαν οι μέρες...

Ήταν ένα αγόρι. Ήταν ένα κορίτσι.
Και το ραδιόφωνο έπαιζε στο βάθος...

Μια φορά κι έναν καιρό...
Ήταν ένα κορίτσι...
Ήταν ένα αγόρι...

¡baila mi alma! ¡vive! ¡sonríe!

.


Si merece esta vida vivirla, es así.

Dualia y La Leyenda

Aiiii, patria mía del corazón....



.

βγαίνοντας από το δάσος...

Μερικές φορές ξεχνάω πως η ποίηση και η αλήθεια βρίσκονται στη φύση.
Ύστερα ανοίγω τα μάτια και πλημμυρίζουν τα πνευμόνια μου.

φωνές και έρωτες

Στα 16 μου ερωτευόμουν με την φωνή του Στόκα. Λίγο αργότερα με του Αλκίνοου.
Όλο με φωνές ερωτευόμουνα. Με φωνές και με ψυχές.

Κι όσο "ο ουρανός ανάβει τα φώτα" θα μένουν χαραγμένα μέσα μου τα χαμόγελα κι η γλύκα.

Πάμε μαέστρο να φωτίσουμε λίγο τα μέσα μας
hombre sin amor no soy yo
εσύ γεννάς τη θάλασσα

o fishy where art thou

...

Μνήμη χρυσόψαρου...
Για να σε συγχωρώ...
Για να ξεχνάω τον εαυτό μου...

- waiting for me -

Πήρα μολύβι και χαρτί. Να διώξω τους δαίμονες που έβαλα στο κεφάλι μου. Κι άνοιξε το τετράδιο σε μια σελίδα γεμάτη όνειρα. Κι έγινε πιο μεγάλη ακόμα η ανάγκη μου.

Έφερα μπρος μου έναν θολωμένο καθρέφτη. Έφτυσα πάνω του φόβους, ανασφάλειες και θυμό. Μάταια περίμενα απάντηση. Ξέχασα στο ίδαλμά μου το δικό σου προσωπείο και δεν μπόρεσα τι είναι πίσω του να δω.

Κοιτάζω μπροστά με ένα τραύμα απ'το χθες χαραγμένο στο βλέμμα μου. Ακούω σιωπή στην πιο πολύβοη πόλη. Κραυγές κάνουν ηχώ στον ιστό που ονόμασα δέρμα μου.

Δεν πονάει το όνειρο που δεν κατάφερα να κυνηγήσω.
Πονάει το όνειρο που κάθε μέρα πολεμώ.

contemplating

Πάνω στον ψηλό βράχο η βαρύτητα χάνεται. Στην μεγάλη οθόνη του μυαλού προβάλλεται ξανά η ίδια ταινία. Η απουσία νεφελωμάτων αδειάζει την ψυχή σου.

Μου είπες κάποτε θα είσαι πάντα εδώ, και άνοιξες την πόρτα. Η καρδιά είναι ανάλαφρη όταν κανείς δεν την ορίζει.