tag:blogger.com,1999:blog-174189492024-03-07T04:36:40.814+00:00Sailing en la mezcla του μυαλου μουΕίμαι θάλασσα... Θάλασσα που ταξιδεύει.., σκάει στα βράχια.., γίνεται σύννεφο.., ξαναγεννιέται. Γαλήνια.., φουρτουνιασμένη.., παιχνιδιάρικη... Κάνω βουτιά στα δικά μου νερά.., ενώνομαι με πελάγη.., υποδέχομαι πεισματάρικα ποτάμια.., συνομιλώ με τον ουρανό.., κοιτώ μέσα μου και ονειρεύομαι...Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.comBlogger269125tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-20098049776411698502015-04-07T04:31:00.001+01:002015-04-07T04:31:33.089+01:00αναμνήσειςΘυμάμαι τότε που έγραφα. Τότε που έγραφα για να κατευνάσω τους δαίμονες. Αν και δεν είμαι σίγουρη αν οι δαίμονες ήταν πολλοί ή μονάχα ένας. Αναδρομικά, με τα μάτια του σήμερα, ο δαίμονας πάντα ήμουν εγώ. Αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η παρουσία ή η απουσία των δαιμόνων. Θυμάμαι οι επισκέψεις τους τότε ήταν συχνές. Με έβρισκαν παντού. Στο λεωφορείο για το σπίτι, στο αεροπλάνο για να σε συναντήσω, σε ένα εορταστικό και άκρως χλευαστικό απέναντί μου Calpe, σε στιγμές χαρμόσυνες, εκνευριστικές ή απόλυτης θλίψης. Και ξέβραζα σκέψεις σε ό,τι ήταν εύκαιρο. Στο πίσω μέρος του εισιτηρίου, σε ατελείωτα μηνύματα στον εαυτό μου με το παντοδύναμο Nokia, στην εσωτερική πλευρά της τσιγγάνικής μου φούστας, κι ας ήτανε ανδαλουσιανή. Με άρπαζε το κύμα με τα αχόρταγα ρεύματα του Ειρηνικού και με κρατούσε αιχμάλωτη μέχρι να γίνω αφρός. Τι πιο λυτρωτικό;<br />
<br />
Τώρα είμαι προετοιμασμένη. Έχω ένα σημειωματάριο πάντα μαζί μου. Έχω και ραντεβού κάθε δυο βδομάδες με ανθρώπους πρόθυμους να ακούσουν τα παραληρήματά μου. Κάνουμε μέχρι και ασκήσεις προθέρμανσης, για να επικαλεστούμε την έμπνευση. Λες και η έμπνευση εμφανίζεται κατά τη δική μας βούληση! Ίσως γι'αυτό. Ίσως γι'αυτό δε με επισκέπτονται πια. Όχι γιατί τους καταπολέμησα ούτε γιατί κατάφερα να συμβιβαστώ με τον εαυτό μου. Απλά γιατί είμαι οργανωμένη. Τους οριοθέτησα και τώρα απαξιούν. Τους αναζητώ μα μου κρύβονται. Τους διαισθάνομαι κάποιες φορές, σα να βλέπω τη σκιά τους σχεδόν. Μα το αποφάσισαν από καιρό νομίζω, δεν είμαι πλέον άξια του χρόνου τους. «Τι θέλεις κοριτσάκι; Μη μας απασχολείς! Δε βλέπεις πως υπάρχουν άνθρωποι διατεθιμένοι να υπακούσουν στις ορέξεις μας; Ασχολήσου με τις ασκήσεις προθέρμανσης εσύ. Εμείς εν τω μεταξύ θα κάνουμε παρέα σε όσους ανασαίνουν τα θέλω μας.»Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-62949588409224487162014-08-05T20:39:00.000+01:002014-08-05T20:47:05.134+01:00ΣτιγμέςΖήλεψα. Για μια στιγμή ζήλεψα. Όχι με φθόνο. Ούτε με διάρκεια. Για μια στιγμή. Όσο κράτησε ο ήχος από τα φιλιά του. Μέχρι να πάνε πέρα από τα σκαλιά. Μέχρι να ακουστούν τα τακούνια ενός άλλου ζευγαριού. Ή να νιώσω το βλέμμα εκείνου του μελαχροινού. Δεν θυμάμαι καλά. Η σκέψη μου ήχησε πιο δυνατά από τα φιλιά. Τα πήγε πιο πέρα από τα σκαλιά. Σε μια προσπάθεια να διώξει τον εαυτό της.<br />
<br />
Ο Bucay μιλάει για ελευθερία, για την ελευθερία της επιλογής. Ελεύθερα επέλεξα λοιπόν να ζηλέψω. Ελεύθερα επέλεξα να κάνω αυτόν τον συνειρμό. Είχα κι άλλες επιλογές. Πάνω από δύο. Είχα πολλές επιλογές. Να ακούσω τα φιλιά και να κάνω τον ίδιο συνειρμό ή άλλον ή ακόμα και κανέναν. Να ακούσω τα φιλιά και, με συνειρμό ή χωρίς, να ζηλέψω, να μη ζηλέψω ή να μη νιώσω τίποτα απολύτως. Μπορούσα ακόμα να μην ακούσω τα φιλιά. Να τα αφήσω να περάσουν σαν να μη υπήρξαν ποτέ στον κόσμο μου. Να αφεθώ στο χάιδεμα της κιθάρας και των ξενύχτηδων τζιτζικιών. Είχα τόσες επιλογές κι ελεύθερα βύθισα το χέρι μου στο πιθάρι του παρελθόντος να ξεθάψω αυτήν την θύμηση.<br />
<br />
Δεν θυμάμαι για πόσο κράτησε αυτή η στιγμή. Μα το θυμάμαι καλά. Ζήλεψα. Άκουσα τα φιλιά του στο χέρι της. Τρυφερά. Ανεπιτήδευτα. Άκουσα τα χαμόγελα που έκρυβαν τα χείλη του. Τα χαμόγελα που έκρυβε η ψυχή της. Αυτά τα φιλιά (μου) ακούστηκαν σαν τα χείλη σου στο δέρμα μου. Και ζήλεψα... Για μια στιγμή...Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-12006760966894552132014-08-04T22:15:00.001+01:002014-08-04T22:18:02.093+01:00ΠλαταγισμόςΚλείσε τα μάτια... Βλέπεις τα φώτα;...<br />
Διαγράφονται οι άνθρωποι βουβοί. Καθένας στον δικό του ρυθμό.<br />
Αφουγκράσου... Λάμψεις οι σιωπές! Σαν βράχια αρχέγονα.<br />
Με νιώθεις...; Όνειρο στα ακροδάχτυλα. "Έχω κύματα στην ψυχή μου."*<br />
Λικνίζομαι... Αγκαλιά με μια ομίχλη...<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">* Fernando Pessoa, O marinheiro</span>Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-46672959488428940692013-07-31T07:03:00.000+01:002013-07-31T07:03:28.887+01:00me quemo por dentro<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/gBu9O2jqto8?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<br />Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-2789349673268076712013-06-28T20:23:00.000+01:002013-06-28T20:23:35.752+01:00{ κ ρ α υ γ ή }<div style="text-align: left;">
Δεν την αντέχω τόση αγάπη</div>
<div style="text-align: left;">
Εγκλωβισμένη σε ένα κελί</div>
<div style="text-align: left;">
Βαραίνει κάθε νύχτα από την υγρασία</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Δεν έχει νηνεμίες εδώ</div>
<div style="text-align: left;">
Δεν έχει ξάστερα λιμάνια</div>
<div style="text-align: left;">
Ούτε ταξιδιάρικους ωκεανούς</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Δεν την αντέχω τόση αγάπη</div>
<div style="text-align: left;">
Ακούς;</div>
<div style="text-align: left;">
Ματώνουν οι κραυγές της την σιωπή</div>
<div style="text-align: left;">
Σέρνονται οι μήνες στο πέρασμά της</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Σε ένα μέλλον δίχως αρχή</div>
<div style="text-align: left;">
Σε ένα παρελθόν χωρίς τέλος</div>
<div style="text-align: left;">
Το παρόν αδιαλείπτως απουσιάζει</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Δεν την αντέχω τόση αγάπη</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-30607711005622767442013-03-19T22:31:00.000+00:002013-03-19T22:31:15.721+00:00Finding myself through music...<br />
<span style="font-family: tahoma;">"Yesterday is always too far away</span><br />
<span style="font-family: tahoma;">and all my tomorrows won't save me today"</span><br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/uvtpPq8knos" width="560"></iframe>
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: tahoma;">...and for safe keeping in your<a href="http://www.filedropper.com/05deathofawhore" target="_blank"> records</a><br />
</span><br />
<br />
<span style="font-family: tahoma;"><br />Σε μια άλλη ζωή ανέπνεα πάνω σε μια σκηνή. Τρανταζόταν το κορμί μου τις δονήσεις των αδέσμευτων θέλω. </span><br />
<span style="font-family: tahoma;">Η φωνή ξέμεινε εκεί μα το αίμα πυρώνει πάντα στον ίδιο ρυθμό.</span><br />
<br />
<span style="font-family: tahoma;">Ξανά... Και ξανά... </span><br />
<span style="font-family: tahoma;">Σε ένα ταξίδι εσωτερικό...</span><br />
<br />
<span style="font-family: tahoma;"> </span>Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-84938214830266523122013-03-10T23:57:00.000+00:002013-03-10T23:57:39.749+00:00Ερμηνείες<br />
"Τα όνειρα που μυρίζουν πραγματικότητα<br />
στρώνουν τον δρόμο για πραγματικότητες αρωματισμένες από όνειρο."<br />
<div style="text-align: center;">
Γ.Α.</div>
<br />
Ονειρεύομαι ταξίδια...<br />
<br />
<br />Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-11205114541256297252013-01-24T01:34:00.000+00:002013-01-24T01:34:40.424+00:00ποίμνιοι δαίμονες<br />
Όνειρα κουφάρια<br />
Σε ένα στήθος μπαλόνι<br />
Τρεμοπαίζει η πραγματικότητα μεταξύ πείσματος και απραξίας<br />
Φόβοι που σε μεθούσαν με την γοητεία του καταραμένου ποιητή<br />
Πνίγουν με τις ρίζες τους κάθε ανάσα<br />
<br />
Κραυγές σιωπηρές<br />
Συζητήσεις ανείπωτες<br />
Συντροφιά με ένα χάδι που αρνήθηκε να παραδοθεί στο καθρέφτισμά του<br />
Παραλίγο σπίθα ηλεκτροφόρα<br />
Παραλίγο θάνατος του κοπαδιού<br />
<br />
Για ποιο κορμί, για ποια ψυχή αυλακώνεις τα πατώματα;<br />
Από ποιου δαίμονα το βωμό αγοράζεις ψευδαισθήσεις;<br />
<br />
Η θλίψη μετριέται σε χαμόγελα<br />
<br />
Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-85966350657697521802012-06-29T01:09:00.001+01:002012-06-29T01:11:49.181+01:00(α)πιθανότητες<br />
"Η πιθανότητα ενός ενδεχομένου είναι<br />
το πλήθος των ευνοϊκών περιπτώσεων<br />
προς το πλήθος των δυνατών περιπτώσεων"<br />
<br />
Και μετά ερχόμαστε εμείς,<br />
αναταράσσουμε τις αναλογίες κι αψηφούμε τα μεγάλα θεωρήματα...<br />
<br />Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-10627137934890331622012-03-15T21:01:00.000+00:002012-03-15T21:01:21.707+00:00δύναμαι αδυναμίαΝόμιζα οι λέξεις είναι η δύναμή μου. Ξάφνου βρίσκομαι χωρίς τρόπο να με εκφράσω. Στερούμαι της γνώσης και της φαντασίας. <br />
<br />
Ρώτα με πώς νιώθω, τι σκέφτομαι, τι πιστεύω. Σε ποια γλώσσα προτιμώ να πω πως αγαπώ, να μονολογήσω ή να βρίσω. Αρνούμαι πάσα περιορισμό. Θα σου ζωγραφίσω λέξεις να επεκτείνουμε το συμπαντικό λεξικό.<br />
<br />
Με βασανίζει ως το δήλιο πρόβλημα αρχαίο Έλληνα γεωμέτρη. Μα είναι συνάμα το πιο συναρπαστικό ταξίδι. Σκέφτομαι να απευθυνώ σε κάθε λογής σύγχρονης, λειτουργικής, ιερής ή νεκρής γλώσσας έως ότου ένα πρωινό σε εκπλήξω.<br />
<br />
Στο πρόσωπό σου, δηλώνω αδυναμία.Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-60005711002615562442012-03-11T23:28:00.001+00:002012-03-11T23:35:56.083+00:00μονάδα μέτρησηςΎπαρξη και ανυπαρξία.<br />
<br />
Ένα "κλικ" μακριά...Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-75980639790128990532012-02-10T19:51:00.001+00:002012-03-11T23:32:22.275+00:00ΠορείαΗ ξεκούρασή μου έγινε βάσανο, άγχος και αϋπνία.<br />
Πονάει πιο βαθιά ό,τι πιο πολύ νιώθεις δικό σου.<br />
<br />
Είναι τα λόγια μου περιττά. Κάθε παιδί πρέπει κάποτε να μεγαλώσει. Να μάθει από τα λάθη του, να ορθοποδήσει και να πορευτεί μοναχό του.<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Ν'αγαπάς την ευθύνη</span><br />
<span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">να λες εγώ, εγώ μονάχος μου</span><br />
<span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;"> </span><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">θα σώσω τη γης.</span><br />
<span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.</span><br />
<div style="text-align: left;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;"> Νίκος Καζαντζάκης - Ασκητική</span></div>Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-69985618158375620962011-12-20T23:31:00.000+00:002011-12-20T23:31:14.385+00:00<div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Πότε ακριβώς συνέβη;</div><br />
<div style="text-align: center;">Τικ, τοκ</div><div style="text-align: center;"><br />
</div>Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-27856555980982385652011-12-18T02:03:00.000+00:002011-12-18T02:03:12.250+00:00ausencia<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Ynw3HUOFKTI?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">amor di mundo</div><div style="text-align: center;">amor da vida</div><div style="text-align: center;">amor di país </div><div style="text-align: center;">amor da liberdade</div><div style="text-align: center;">amor di sonhar</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Ai solidao to'me sima sol sozim na ceu </div><div style="text-align: center;">*Άι, νιώθω μοναξιά όπως ο ήλιος μονάχος του εκεί ψηλά</div><div style="text-align: center;"><br />
</div>Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-5880653554016606062011-12-10T00:03:00.000+00:002011-12-10T00:03:30.870+00:00μπαλώματα <style type="text/css">
<!--
@page { margin: 0.79in }
P { margin-bottom: 0.08in }
-->
</style> <br />
<div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in; text-decoration: none;"> Τρύπησαν οι τσέπες μου</div><div align="JUSTIFY" style="font-style: normal; font-weight: normal; margin-bottom: 0in; text-decoration: none;"> και γλυστράνε στις πλάκες τα χαμόγελα σαν κέρματα</div>Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-37789102028973619882011-11-14T21:48:00.001+00:002011-11-14T21:49:03.330+00:00Ανησυχώ<div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Όλα αυτά τα μάτια που με παρακολουθούν</div><div style="text-align: center;">καταπιέζουν και πνίγουν την κραυγή μου</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><a href="http://youtu.be/-PV6imiETRQ">Ανησυχώ</a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div>Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-53689401864980841422011-10-27T20:14:00.000+01:002011-10-27T20:14:45.023+01:00Θα γίνω μισάνθρωπος.<br />
Και πιο πολύ από όλους θα μισώ τον εαυτό μου.Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-46969537322188651952011-10-25T01:50:00.000+01:002011-10-25T01:50:45.760+01:00Μικρά καθημερινά δράματα<div style="text-align: justify;">Πιάνεις ένα καλό βιβλίο στα χέρια σου και χώνεσαι σε μια γωνιά για να εμφανιστείς μετά από λίγες ώρες με το χαμόγελο της ικανοποίησης και του στοχασμού. Βάζεις την αγαπημένη σου μουσική στην διαπασών και χορεύεις ξέφρενα αυλακώνοντας τα λιγοστά τετραγωνικά του διαμερίσματός σου σαν να ήσουν πάλι 16 χρονών. Κι ενώ αυτά τα απολαμβάνεις απόλυτα στην μοναδικότητα της μοναξιάς σου, μια ταινία, σε όποια τεραστίων διαστάσεων τηλεόραση και να την δεις, σε όποια καταπληκτική αίθουσα κινηματογράφου, αν δεν έχεις την κατάλληλη παρέα να την αναλύσεις και να την σχολιάσεις στο τέλος, είναι σχεδόν σαν να μην την είδες καθόλου. Ω θεέ της έβδομης τέχνης! γιατί με βασανίζεις τόσο;</div>Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-84962063379619758642011-10-02T15:49:00.000+01:002011-10-02T15:49:09.394+01:00Lo sé pero no puedo decirlo, Puedo decirlo pero no lo séΣε κοιτώ να κοιμάσαι. Μικρό παιδί. Σφίγγεις το κορμί σου πάνω στο δικό μου. Με χαϊδεύουν οι ανάσες σου. Με διαπερνούν τα βρωμερά χνώτα του ύπνου και φωνάζουν έρωτα. Μπαίνει το καλοκαίρι μέσα στο δωμάτιο από όλες τις γωνιές. Παράδοξο. Πώς να σου εξηγήσω το παράδοξο που κυλάει στις φλέβες μου;<br />
<br />
Είναι πόλεις που σου ταιριάζουν και πόλεις που σε χαντακώνουν. Άνθρωποι που σε γεμίζουν ενέργεια κι άλλοι που σε νεκρώνουν. Μικρές στιγμές. Να τις χώσεις όλες σε μια μαύρη σακούλα και να τις κλείσεις εκεί ερμητικά. Μην τυχόν δραπετεύσουν και σε μολύνουν. Τα όμορφα χωράνε όλα στις τσέπες σου. <br />
<br />
Έχουν κολλήσει τα θέλω μου στο σωλήνα που διαπερνάει το θώρακα. Δεν αρθρώνουν λέξεις. Αν είχα μια κάμερα για μυαλό θα φωτογράφιζε μαύρο. Μη αληθινό. Ξεφτισμένο, μπαστάρδικο. Υπερέκθεση σε ένα φως ψεύτικο. Ό,τι δεν πηγάζει από μέσα σου σε καίει. Απαιτείται αγνότητα για να φτάσεις στο όλο σου.<br />
<br />
Καλά κάνεις και δεν ρωτάς. Οι ερωτήσεις φέρνουν κουβέντες που σφαλιαρίζουν τα αυτιά. Δεν είναι πως δεν τις ήξερες ήδη. Μα αν δεν θέλεις να τις δεις; Δεν θα σου πω. Δεν θα σου πω όσα δεν θέλεις να ακούσεις. Θα σε αφήσω με το παραμύθι που έπλασες στο κεφάλι σου. Εκεί όπου όλα είναι ρομαντικά. Κι ας είναι οι πράξεις αδυσώπητες.<br />
<br />
Όταν αυτό που λείπει είναι η ψυχή σου πώς μπορείς να πεις πως αγαπάς, πως νιώθεις, πως υπάρχεις;Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-53704388769149223642011-07-23T11:35:00.000+01:002011-07-23T11:35:13.273+01:00No ice-cream will make my dayThe world is flat. There are no peaks on the day-to-day line. You'll get momentaneous spikes only to realise that they are a fraud. After all they were only that, a flash of a rise followed by a sharp and deep decline. <br />
<br />
Life does not move in circles. It's not even a straight line. Life does not move at all. It just exists. Like all these things / concepts out there that you cannot see, smell or feel. Your life is being pushed, not forward, sideways or in any other direction. There are no directions here, no guidelines, no book to consult. It's just being pushed, by an invisible hand, till you get to a steep point of nonexistence.Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-82312981830977235422011-07-14T01:31:00.000+01:002011-07-14T01:31:35.499+01:00λεύκωμαΗ αγάπη είναι σαν την αμπάριζα που παίζαμε παιδιά.<br />
Κάθε που τρέχεις μεγάλες αποστάσεις και κυνηγάς πρέπει να γυρνάς πίσω και να αγγίζεις την αμπάριζα. Μονάχα έτσι "παίρνεις φωτιά" και συνεχίζεις τα χαμόγελα.Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-33708233409429839382011-06-17T22:39:00.000+01:002011-06-17T22:39:20.452+01:00Ιδού η ερώτησηΑν δεν αγαπάς... ζεις;Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-49456634382590055242011-03-12T02:45:00.000+00:002011-03-12T02:45:29.939+00:00/ feeling /Ένιωσα την μοναξιά σου στις τρύπιες σου τις κάλτσες<br />
Και στα σκόρπια τής ζωής απομεινάρια στο πάτωμαΣικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-54839746284091781192011-03-08T20:10:00.000+00:002011-03-08T20:10:07.823+00:00ελλείψη χρώματοςΜετά από έναν μεγάλο χωρισμό<br />
-που ανάθεμα αν κατάλαβα ποτέ μου πώς μετριέται ο μεγάλος και πώς ο μικρός χωρισμός-<br />
νομίζεις θα στάζει η πέννα σου την μαυρίλα της ψυχής σου.<br />
Πιστεύεις<br />
πως μια μέρα πολύ σύντομα ενώ γυρνάς σπίτι<br />
θα καταρρεύσεις θεαματικά μεσ'τη μέση του δρόμου<br />
σαν φουσκωτή κούκλα που της άνοιξαν το κεφάλι με μαχαιριά.<br />
Περιμένεις<br />
να μπουκάρει ορμητικά η μελοδραματικότητα στην ζωή σου<br />
και να τα ισοπεδώσει όλα.<br />
Μα αντ'αυτού, δεν συμβαίνει τίποτα.<br />
Δεν κάνει μεταμεσονύκτιες επισκέψεις η έμπνευση στο κεφάλι σου.<br />
Δεν μαραίνονται τα λουλούδια στο πέρασμά σου.<br />
Συνεχίζεις να ζεις την ρουτίνα σου.<br />
Η καρδιά σου επιμένει να αιματώνει τον εγκέφαλο<br />
και οι συνήθειές σου προσαρμόζονται στον νέο ρυθμό.<br />
Τόσο μη ποιητικά και άδοξα.Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-17418949.post-23195175435057949062011-03-07T21:41:00.001+00:002011-03-08T19:17:22.792+00:00Έγινες χαρταετός κι εσύ.<br />
Σαν εκείνον που πετάξαμε μαζί στην μικρή μας παραλία.<br />
Θυμάσαι; Σε συντροφεύει η μνήμη σου; <br />
Σου λάσκαρε κάποιος το σκοινί και πήρες<br />
πορεία ακανόνιστη. Μείναμε με το βλέμμα χαμηλά<br />
ν'ακολουθούμε μια σκιά. Τουλάχιστον εσύ ξεμάκρυνες<br />
ελεύθερος, δεν πιάστηκες σε σύρματα και κεραίες.<br />
<br />
<a href="http://rapidshare.com/files/451455191/01_Krima_na_min_eisai_edo.mp3" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">♭</a>Σικελιαhttp://www.blogger.com/profile/10791543940857753228noreply@blogger.com0