Thursday 3 September 2009

Αντράκι...

Δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτηκα πως θα έπρεπε να έχω γεννηθεί άντρας. Δεν έχω τίποτα να ζηλέψω από το "ισχυρό" φύλο. Ούτε θα αρνιόμουν κάτι από την θηλυκή μου φύση. Κρατάω ακόμα κι αυτά που με χαλάνε ώρες ώρες. Μόνο που είμαι πολύ αρσενική σε κάποιες μου πτυχές. Ετοιμοπόλεμη και διεκδητική. Η τεστοστερόνη στα ύψη. Κυνηγός που δεν ξαποσταίνει λεπτό. Να αναπνέω ελευθερία και να αποφεύγω κάθε είδους δεσμά. Θα κάνω ένα βήμα μπροστά. Θα ορθώσω ανάστημα. Το κεφάλι ψηλά. Με υπερηφάνεια. Θα σε κοιτάξω στα μάτια χωρίς φόβο. Δεν θα δειλιάσω στιγμή. Ή δεν θα (σ)το δείξω. Ναι, έχω και κάποια παιδιάστικα αρσενικά στοιχεία. Μα ύστερα βγαίνει η γάτα από μέσα μου. Ξεχνάω πως μέχρι πριν λίγο ήθελα να "οδηγώ" και αφήνομαι στα χέρια του. Χάνομαι σε ένα του βλέμμα και λιώνω για τα χάδια του. Γίνομαι υποτακτική και χαμηλώνουν οι ρυθμοί.

Η ανηψιά μου μου είπε προχτές "Kely, you are a doggie.¨ She is a pussy cat, and her best friend is a lion that follows her around. Σκαρφαλώνει σε δέντρα (η ανηψιά μου, όχι το λιοντάρι) και με τα μάτια να λαμπυρίζουν από χαρά μού λέει "Look! I go up to this big big big treeee with my little χεράκια..! Like these boys do." Και λάμπει το προσωπάκι της με τα πυρόξανθα μπουκλάκια. "Kely, you are a doggie. And I´m a pussy cat..."

Ίσως τελικά να είμαι ένα ναζιάρικο σκυλάκι. Αλητάκος σίγουρα. Δεν έχω μάθει στο λουρί. Μα ψάχνω έναν φίλο να με φροντίζει και να του κουνάω χαρωπά την ουρά μου.

3 comments:

Βασμουλάκης Νίκος said...

Ως δυναμικο-ευαίσθητη παρουσιάζεις τον εαυτό σου. Προσωπικά δεν πιστεύω πως υπάρχει γυναίκα που να βγάλει την θηλυκή της όψη μέσα σε μια σχέση, με τα καλά και τα άσχημα.
Με αφορμή το blog σου έχω να πως πάντα με προβλημάτιζε το γιατί μια γυναίκα μπορεί να κομπάζει πως είναι "αντράκι", ενώ κανένας άνδρας δεν μπορεί να κομπάσει για το αντίθετο. Τόσο μείον είναι το γυναικείο φύλο;

tovenito said...

όλοι είμαστε από όλα.

Σικελια said...

Νίκο, με προβληματίζεις με όσα λες. Προφανώς θέλω να με βλέπω κάπως όπως με περιγράφω. Δεν ήθελα να το επικεντρώσω στην συντροφική μου πλευρά βέβαια. Ούτε συμφώνω με τον τρόπο που λες πως εκφράζονται οι γυναίκες στις σχέσεις τους. Αυτό θα σήμαινε πως καμιά δεν είναι ειλικρινής και αληθινή. Όσο για το θέμα αρνητικότητας προς το γυναικείο φύλο δεν θα ήξερα τι να σου πρωτοπώ. Απλά σκέψου ποια κοινωνία ονόμασε κάθε φύλο ισχυρό και αδύναμο αντίστοιχα και με ποια χαρακτηριστικά υπόψην. Και μην ξεχνάς το πόσο δυνατό παρουσιάζεται το γυναικείο φύλο σε ορισμένα θέματα και αντίστοιχα πόσο αδύναμο σε άλλα το αντρικό.

tovene... όλοι από όλα. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι κατηγοριοποιήσεις εξάλλου.