Όνειρο

Να περπατάμε δίπλα στο ποτάμι και να μου κρατάς το χέρι. Να λάμπει ο ήλιος, να τιτιβίζουν τα πουλιά. Να μυρίζει άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνα, μικρές στιγμές ευτυχίας. Να παίζω φευγαλέα με το νερό με τα άκρα των ποδιών μου. Και να σου γελάω. Να με αρπάζεις από την μέση και να με τρελαίνεις στα πειράγματα.

Όταν* μια μέρα σε γνωρίσω, θέλω να με πας σε εκείνο το μέρος που μυρίζει βρεγμένο από το πούσι χορτάρι και φιλιά...

* Ὅταν < ὄτε + ἄν → χρονικο-υποθετικός σύνδεσμος

The monsters in me

Δυο τέρατα παλεύανε. Καθένα με τον δικό του ιερό σκοπό. Τα πόδια τους παραπήγματα στο χώμα. Να σείεται η γη σε κάθε τους κίνηση. Μέρες ολόκληρες παλεύανε. Ώσπου έγιναν οι μέρες εβδομάδες. Ύστερα μήνες. Ύστερα χρόνια. Με μια μη ακολουθητική συχνότητα. Δεν έπαψαν στιγμή να αντικρούονται. Ιδρώτας έσταζε από τα κορμιά τους. Τα μάτια τους έκαιγαν από την ένταση της νοερής πάλης. Μα ήταν πάντα δυνατά. Έτοιμα να συνθλίψουν το ένα το άλλο. Δεν ήταν ισάξιοι αντίπαλοι ούτε είχαν τα ίδια όπλα. Κι όμως κάθε επίθεση ήταν μια υπέροχα εκτελεσμένη χορευτική φιγούρα. Με τον καιρό τα σώματά τους έγιναν ένα. Δεν ξεχώριζαν. Μπλέχτηκαν τα χνώτα τους κι οι βρυχηθμοί έκαναν συγχορδία. Ο ένας σκοπός ζούσε μέσα από τον άλλο. Έτσι απόμειναν χωρίς κανένα να μπορεί να νικήσει. Και περίμεναν. Παλεύανε. Και περίμεναν κάποιος άλλος να τους χωρίσει.