Οικολόγοι του κόσμου χαλαρώστε!

Τώρα που μας πέρασε η μόδα του Λιβάνου. Τώρα που μας έσβησε η χαρά για το mundobasket. Τώρα που μας άφησε αδιάφορους η μέχρι στιγμής πορεία στην Σούπερ Λίγκα. Για να δούμε πόσοι θα "επευφημίσουν" την πρωτοβουλία της BAE Systems για τα "φιλικά προς το περιβάλλον" όπλα...



Ο κόσμος είναι τέλειος μαμά!

Ο γερο-ιερέας των ειδώλων

Πέρασα θάλασσες. Λίμνες γαλαζοπράσινες. Σκαρφάλωσα σε απόκρημνα βουνά. Βούτηξα σε βάθρες με κρυστάλλινα νερά.

Κι όμως δεν κατάφερα να δύσω... Δεν κατάφερα να περάσω πιο πέρα...

Βρέθηκα στα ίδα μέρη πάνω από μια φορά.

Τι κι αν ύψωσα σημαίες? Κι αν υπέγραψα όρκους με αίμα?

Μέχρι να αλλάξω το βλέμμα μου. Μέχρι να βρω την σωστή τοποθέτηση. Θα επισκεφτώ ξανά και ξανά παλιά μονοπάτια. Θα κρατώ τρεμάμενο δαδί, μα λίγο θα με βοηθήσει να διακρίνω τα ψίχουλα που δεν τσιμπολόγησαν τα πουλιά.

"Δεν μπορείς να μάθεις να πετάς, πετώντας!"

***

Είμαι ερωτευμένη με έναν ουρανό. Με έναν ουρανό αλλοπρόσαλλο.

Σύννεφα από μαλλί της γριάς, βιολετί. Σύννεφα ταξιδιάρικα. Μα σεμνά σαν χαμηλοβλεπούσα κοπελιά. Σε αγκαλιάζουν, πέπλο ηλιοφώτιστο. Τα εισπνέεις, πράσινη δροσιά.

Χτες το πρωί ένα αεροπλάνο απογειώθηκε. Το Σάββατο θα προσγειωθεί ένα άλλο.

Ζευγάρια που φεύγουνε. Ζευγάρια που έρχονται. Ζευγάρια που θα υπάρχουνε πάντα.

Γιατί η μελαγχολία να έχει χρώμα μπλε?

Γαβγίζουν για παρθενογέννεση δημιουργηκότητας. Αν άλλος ερωτεύτηκε πριν από εμένα, έχω δικαίωμα να ερωτευτώ?

Απλώνω το χέρι μου. Τα βλέφαρα κλειστά. Δακρυγόνα τριγύρω μου. Η ενέργεια με ξυπνά.

Φωτιά στροβιλίζει μέσα μου. Την αρπάζει ένας αστερίας και στο διάστημα πετάν.

Θάλασσα χρώμα σταχτί

Εσύ τι θέλεις από την ζωή σου? Έχεις τολμήσει ποτέ να το αναλογιστείς?

Ξέρεις ποια είναι τα λάθη που έχεις κάνει?
Αυτό που με πονάει πιο πολύ είναι που βαθιά μέσα μου το ήξερα από πριν τα διαπράξω.

Αυτό που φοβάμαι πιο πολύ είναι μην από φόβο δεν ζήσω την ζωή μου.

Πάνω σε ένα κύμα τραγουδώ.

Πώς μπορεί να αγαπηθεί ένας άνθρωπος που δεν ξέρει να αγαπάει?
Λένε ότι για να μπορείς να προσφέρεις αγάπη πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου. Αυτό που με ανησυχεί είναι που οι περισσότεροι λατρεύουμε σαν μικρούς θεούς τους εαυτούς μας, αλλά δεν τους αγαπάμε.

"Γαλήνη βασιλεύει στα βάθη της θάλασσάς μου: ποιος θα μάντευε ότι εκεί μέσα κρύβονται αστεία τέρατα!
Αδιατάραχτα είναι τα βάθη μου: μα στραφταλίζουν από γρίφους που κολυμπούν και γελούν."

Κοίταξα έξω από το παράθυρο μου και είδα μια πυγολαμπίδα.

Somnolífico

Τι κάνει την ψυχή σου καθάρια? Είναι η σιωπή ή οι καταρράκτες?

Όσο πιο πολύ αγαπάμε κάποιον τόσο πιο εύκολο είναι να του κρύψουμε την αλήθεια. Όσο πιο πολύ αγαπάμε αυτό που μας χαρίζει τόσο πιο πολύ φοβόμαστε μην το(ν) χάσουμε. Ποτίζουμε το χωράφι μας με απόβλητα και περιμένουμε τα ηλιολούλουδα να ανθίσουν.
Τα ψεμάτα κοστίζουν περισσότερο γιατί καλλιεργούνται με τύψεις.

Vive la révolution!
Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να παραδοθείς. Υπάρχουν αγώνες που μόνο ερήπια μπορούν να προσφέρουν.
Γεννήθηκα με τα νύχια αμυνόμενου πούμα.

Όταν η απουσία γεμίζει το κενό, υπήρξες?


the sound of silence