Τι απίστευτα έντονες που είναι οι τελευταίες μέρες. Ό,τι γίνεται, γίνεται σε υπερβολή.
Είναι από τις λίγες φορές που πατάω γερά στα πόδια μου.
Πόσο με πονάει που βλέπω γύρω μου ανθρώπους να γκρεμίζονται.
("Διπλός Κεραυνός" του Βαγγέλη Μακρυγιάννη)
Είναι από τις λίγες φορές που πατάω γερά στα πόδια μου.
Πόσο με πονάει που βλέπω γύρω μου ανθρώπους να γκρεμίζονται.
("Διπλός Κεραυνός" του Βαγγέλη Μακρυγιάννη)
3 comments:
ελπίζω αυτές οι φορές να γίνουν περισσότερες εντάξει; ;)
Νομίζω θα κρατήσει πολύ. Σαν να με συμπάθησα και να τα βρήκα με τον εαυτό μου ;) Και αυτομάτως έγινα αδιάβλητη! :)
Δεν σε ευχαρίστησα για την ευχή. Τι γαϊδούρα που είμαι...
gracias πνεύμα :)
Post a Comment