Ένα υποσεινήδητο search πρόβαλε την εικόνα στο μυαλό μου. Την Franka Potente να τρέχει σε διάφορες πραγματικότητες χωρίς να προλαβαίνει ούτε μια φορά. Τον χρόνο να πιέζει. Το μέλλον να σκιαγραφείται και να μην έχεις την δύναμη να το αλλάξεις. Την αγωνία. Τον φόβο. Σε κάθε βλέμμα. Κάθε ανάσα που παίρνει.
Είναι σαν αυτούς τους εφιάλτες. Ξέρεις ότι πρέπει να τρέξεις. Δεν ξέρεις από τι. Το νιώθεις όμως. Είναι πίσω σου. Απειλητικά κοντά. Σε κυνηγάει. Και βάζεις όλη σου την δύναμη. Βλέπεις τα χέρια σου, τα πόδια σου να κουνιούνται. Νιώθεις την προσπάθεια που καταβάλεις. Αλλά παραμένεις εκεί. Δεν έχεις μετακινηθεί ούτε ένα χιλιοστό. Και τρέμεις να κοιτάξεις πίσω σου. Είναι εκεί? Σε φτάνει? Θα προλάβεις?
Σαν κινούμενη άμμος. Όσο πιο πολύ προσπαθείς, τόσο πιο πολύ βουλιάζεις. Κοιτάζεις. Δεν υπάρχει κανείς για να σε βοηθήσει. Είσαι μόνη σου.
Είναι σαν αυτούς τους εφιάλτες. Ξέρεις ότι πρέπει να τρέξεις. Δεν ξέρεις από τι. Το νιώθεις όμως. Είναι πίσω σου. Απειλητικά κοντά. Σε κυνηγάει. Και βάζεις όλη σου την δύναμη. Βλέπεις τα χέρια σου, τα πόδια σου να κουνιούνται. Νιώθεις την προσπάθεια που καταβάλεις. Αλλά παραμένεις εκεί. Δεν έχεις μετακινηθεί ούτε ένα χιλιοστό. Και τρέμεις να κοιτάξεις πίσω σου. Είναι εκεί? Σε φτάνει? Θα προλάβεις?
Σαν κινούμενη άμμος. Όσο πιο πολύ προσπαθείς, τόσο πιο πολύ βουλιάζεις. Κοιτάζεις. Δεν υπάρχει κανείς για να σε βοηθήσει. Είσαι μόνη σου.
2 comments:
πολλές φορές τρέχω πιο παλιά το έκανα πιο συχνά, δεν το κάνω για να ξεφύγω από τίποτα απλά για να ξελαφρώσω από όσα μου βασανίζουν το μυαλό είναι σαν φάρμακο ;) τι γίνεται εκεί πέρα και σε έχει πάρει από κάτωω;;;; καλώς σε ξαναβρήκα σού στέλνω το πιο ζεστό και μεγάλο μου χαμόγελο ;)
Ένα χαμόγελο και για εσένα πνευμα :)
Μην ανησυχείς. Θα μου περάσει. Το μυαλό μου φταίει.
Post a Comment