Sunday 30 October 2005

sobre hormigitas...

Μικρη φοβομουν για την μηδαμινοτητα του ανθρωπου. Στους εφιαλτες μου εβλεπα πως ειμαστε οντα μικροσκοπικα -πιο μικρα κι ασημαντα κι απο τα μυρμυγκια- που χανονται στην απεραντοσυνη του συμπαντος. Με ανησυχουσε το γεγονος οτι ισως να αποτελουμε τον μικροκοσμο μιας αλλης οντοτητας που μας παρακολουθει, αλλα εμεις δεν εχουμε την ικανοτητα να το αντιληφθουμε. Μιας οντοτητας, οχι αναγκαστικα πιο ευφυους, αλλα οπωσδηποτε ανωτερης. Τωρα πως ακριβως εννοουσα το "ανωτερη", η αληθεια ειναι οτι δεν θυμαμαι.

Μεγαλωνοντας σταματησαν οι εφιαλτες. Τα ερωτηματα μου δεν απαντηθηκαν. Περισσοτερο εξοικιωθηκα με την ιδεα η απλα κουραστηκα να προσπαθω να εξηγησω θεωριες που δεν ανηκουν στον τομεα μου. Ποτε δεν θελησα να γινω επιστημονας. Δεν μου αρεσει η απολυτοτητα τους, που σχεδον σιγουρα θα καταρριφθει απο την "ανακαλυψη" καποιου συναδελφου σε λιγα χρονια. Εξαλλου κανεις δεν καταφερε να απαντησει ικανοποιητικα -για εμενα- στο πως βρεθηκαμε σε αυτον τον πλανητη και ποιος ακριβως ειναι ο ρολος μας στην αλυσιδα της ζωης.

Παραμενω ακομα λοιπον χωρις απαντησεις. Ελπιζοντας παντα οτι δεν ειμαστε αβουλα πλασματα για τα οποια καποιος αλλος κινει τα νηματα. Πιστευοντας -ωθουμενη απο τον φοβο της μοναξιας και της ευθυνης- οτι δεν ειμαστε μονοι μας στο συμπαν. Κοιταζοντας τα ζωα και τα πτηνα στα ματια προσπαθωντας να ανακαλυψω αν μας κατανοουν και γελουν με την ανικανοτητα μας να επικοινωνησουμε μαζι τους. Γιατι στην τελικη, who made us god on this planet?

No comments: