Η αγάπη είναι σαν την αμπάριζα που παίζαμε παιδιά.
Κάθε που τρέχεις μεγάλες αποστάσεις και κυνηγάς πρέπει να γυρνάς πίσω και να αγγίζεις την αμπάριζα. Μονάχα έτσι "παίρνεις φωτιά" και συνεχίζεις τα χαμόγελα.
Thursday, 14 July 2011
λεύκωμα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Και οι αιχμαλωσίες δηλαδή είναι μέσα στο παιχνίδι ε;
Καλό τρέξιμο! :))
"Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω"
Σίγουρα πάντως οι οικειοθελείς αιχμαλωσίες είναι οι καλύτερες. ;)
Post a Comment