Tuesday 15 April 2008

Sobre artistas y fascistas

Είναι θέματα που για μένα προσωπικά είναι κρυστάλλινα σαν το νερό. Συχνά αντιλαμβάνομαι ότι αυτό ενεργεί αρνητικά στις πράξεις και αντιδράσεις μου. Και κάθε φορά μου λέω πως από την επόμενη θα πρέπει να υπολογίζω περισσότερο τους παράγοντες που δεν χωρούν στις εξισώσεις μου. Και κάθε φορά την πατάω και μένω σαν βλάκας να κοιτάζω την οθόνη.
Δύο νέες πληροφορίες με αιφνιδίασαν πάλι. Η συμμαχία του Berlusconi κέρδισε χτες θριαμβευτικά τα ηνία της Ιταλίας, ενώ πριν ένα χρόνο ο αναγνωρισμένος Κοσταρικανός "καλλιτέχνης" Guillermo Vargas κέρδιζε τις εντυπώσεις με μια πρωτοφανή έκθεση. Κι έμεινα να αναρωτιέμαι το πώς και το γιατί.

4 comments:

Unknown said...

hola sikelia, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε αυτόν τον υπέροχο κόσμο που ζούμε γιατί ούτε αυτός μας κατανοεί, αλλά μας επιβάλλεται

Σικελια said...

hola alma viajera! Γύρισες ένας μικρός φιλόσοφος βλέπω από την απόδρασή σας ;) Περιμένω πώς και πώς να αναρτήσεις φώτος και εντυπώσεις! Μην το ξεχνάς...
Σου απαντώ με μια μικρή δική μου φιλοσοφία (ή μανία καλύτερα). Από όσους/ό,τι αγαπώ πιο πολύ έχω μεγάλες απαιτήσεις. Κι απογοητεύομαι/στεναχωριέμαι/πληγώνομαι πιο εύκολα με τα μικρά/μεγάλα τους λάθη.

paperflowers said...

Δεν το'χεις μάθει ακόμα ότι οι Ιταλοί ψηφίζουν Μπερλουσκόνι, τα κάνει μαντάρα, μετά ψηφίζουν κάτι άλλο, πάλι μαντάρα, μετά ξανά Μπερλουσκόνι κτλ κτλ κτλ
Πώς κάνουμε εμείς με ΝΔ κ ΠΑΣΟΚ? Κάτι παρόμοιο, μόνο που εμείς έχουμε το άλλοθι της αλλαγής αρχηγών ;-)

Όσο για τον Βάργκας, θα ήθελα να τον δω να κάνει κάτι παρόμοιο, εκτελώντας μία περφόρμανς με πρωταγωνιστή τον ίδιο βέβαια, όπου θα διαμαρτύρεται για την πείνα στον τρίτο κόσμο (όπως διαμαρτύρεται τώρα με το έργο του, για τα χιλιάδες αδέσποτα που κυκλοφορούν)...

Σικελια said...

paperflowers φαίνεται πως είμαι περίεργος άνθρωπος γιατί κάποια πράγματα δεν χωρούν στην λογική μου. Σίγουρα πάντως τις βαρβαρότητες δεν μπορώ να τις θεωρήσω τέχνη μα ούτε τις εύχομαι και για κανέναν.