Thursday, 21 February 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Είμαι θάλασσα... Θάλασσα που ταξιδεύει.., σκάει στα βράχια.., γίνεται σύννεφο.., ξαναγεννιέται. Γαλήνια.., φουρτουνιασμένη.., παιχνιδιάρικη... Κάνω βουτιά στα δικά μου νερά.., ενώνομαι με πελάγη.., υποδέχομαι πεισματάρικα ποτάμια.., συνομιλώ με τον ουρανό.., κοιτώ μέσα μου και ονειρεύομαι...
Ποια νομίζω πως είμαι
- Σικελια
- Πολιτης του κοσμου. Μικρη ονειρευομουν οτι μια μερα θα μεγαλωσω και θα γινω κι εγω πολιτης του κοσμου. Αργησα να συνειδητοποιησω οτι ολοι ειμαστε απο τη στιγμη που θα γεννηθουμε. Τωρα ειλικρινα αναρωτιεμαι κατα ποσο μου αρεσει που ειμαι πολιτης "αυτου" του κοσμου...
Ό,τι τρέφει το μυαλό μου
- Απόστολος Δοξιάδης: Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ
- J. D. Salinger: The Catcher in the Rye
- Charles Bukowski: Ham on Rye
- Charles Bukowski: Post Office
- Luis Sepúlveda: La sombra de lo que fuimos
- Γιάννης Ρίτσος: Πέρα απ' τον ίσκιο των κυπαρισσιών
- Sylvia Plath: Ariel
- Tennessee Williams: Cat on a hot tin roof
- Charles Darwin: On the origin of species
- Alexandre Soljenitsyne: Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ
- Gabriel García Márquez: Relato de un naúfrago
- Pablo Neruda: Antología poética
- John Reed: Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο
2 comments:
"Nessuno sa' il principio nessuno sa' il futuro..."... Και βάζεις το μυστήριο και στο παρόν... "Διάβασέ με. Δε σου λέω. Διάβασέ με." Τρικάκι όμορφο αν ο άλλος είναι μέντιουμ. Σαν τη μαγική μπάλα του θα σ' αγγίξει, θα σε χαϊδέψει για να δει μέσα σου. Και θα δει. Αν όμως δεν είναι μέντιουμ? Κι αν το μυαλό του δεν πάει στην άμεση επαφή? Και σε κοιτάζει σα χάνος προσπαθώντας να διαβάσει? Θα πεις "τότε δεν του αξίζει να με διαβάσει, να με καταλάβει, να με πάρει"... Δίκιο θα 'χεις. Μάγους θέλουμε στη ζωή μας. Που όλα τα τρικ τους να 'χουν να κάνουν με μας. Αλλιώς στο διάολο. Μόνοι καλύτερα....
Μάγισσα να γίνω εγώ. Κρυστάλλινες μπάλες τα μάτια μου που ενεργοποιούνται με κάθε του βλέμμα. Να ακούει την μουσική που κάνουν το βήμα μου ανάλαφρο. Να νιώσει τις δροσοσταλίδες που με ξυπνάνε κάθε πρωί. Να τον μαγέψει το άρωμα από το χαμόγελο που βάζει στο πρόσωπό μου και να μην μπορεί να φύγει από το νησί μας.
Μα όχι, με ξόρκια δεν θέλω να κρατάω κανέναν.
Post a Comment