Ήτανε μια φορά κι έναν καιρό ένα κοριτσάκι σαν όλα τα άλλα. Ζούσε σε πολλά διαφορετικά σπίτια σαν όλα τα άλλα. Σε πολλές διαφορετικές πόλεις και χωριά, σαν όλα τα άλλα. Σε χώρες όμοιες με όλες τις άλλες. Κι η ιστορία του έμοιαζε λίγο πολύ με όλες τις άλλες.
Είχε μαγουλάκια ζουμπηχτά, δυο κοτσιδάκια στα μαλλιά του, ένα σε κάθε πλάι, κι όποτε ήταν στεναχωρημένο χόρευε. Μικρό αγοροκόριτσο, με τις μακριές φούστες που του έφτιαχνε η μητέρα του, πάλευε και τσακωνόταν πάντοτε με τα αγόρια από τις μεγαλύτερες τάξεις. Υπερασπιστής του δικαίου, ακόμα και του δικαίου που δεν έχριζε υπεράσπισης, δεν φοβήθηκε ποτέ να φωνάξει την γνώμη του.
Αδελφάκια δεν του έκαναν οι γονείς του. Ένα που είχε κάποτε έφυγε πριν προλάβει να το γνωρίσει. Έμαθε να παίζει μόνο του. Του άρεσε. Να τρέχει στα χωράφια, να χώνεται στα βιβλία του, να ταξιδεύει με τις δικές του ιστορίες. Φιλίες δεν έκανε εύκολα. Δεν είχε μάθει. Κάθε που έκανε ένα φίλο έπρεπε να φύγει κι όταν μετά από καιρό γύριζε όλα είχαν αλλάξει. Μα ακόμα κι όταν ήταν μόνο του, δεν κατάφερε να νιώσει μόνο.
Αντιρρησίας συνείδησης εκ γενετής, πεισματάρικο κι ισχυρογνώμον ήθελε πάντοτε να του φέρονται σαν όμοιο. Δεν του αρνήθηκαν ποτέ τίποτα. Δεν ζήτησε ποτέ τίποτα που θα μπορούσαν να του αρνηθούν. Είχε το δικαίωμα της κρίσης κι έτσι δεν του έμειναν απωθημένα. Έμαθε να συζητάει, να διαπραγματεύεται και να χρησιμοποιεί το κεφάλι του. Έμαθε να κάνει τα λάθη του, να παλεύει και να τα διορθώνει. Κι ας χρειαζόταν πολλές προσπάθειες για μερικά.
Δεν πίστεψε ποτέ στον ΆηΒασίλη με τα δώρα. Ήξερε ακριβώς πού τα έκρυβαν οι γονείς του και πότε τα αγόραζαν. Και πάντα περίμενε με την ίδια αγωνία να τα ανοίξει και να δει τα χαμόγελά τους. Δεν πίστεψε ούτε στην νεράιδα που έπαιρνε τα δόντια των παιδιών για να κάνει πραγματικότητα τις ευχές τους. Μα δεν άφησε ούτε ένα δόντι που να μην το πέταξε στα κεραμύδια. Αργότερα, δεν πίστεψε στον γαλάζιο πρίγκιπα που θα έρθει καβάλα στο καμαρωτό του άλογο για να το σώσει. Δεν υπήρξαν ποτέ κακές μάγισσες και μητριές στην δική του ιστορία. Εξάλλου, δεν συμφωνούσε ιδιαίτερα με την συσσώρευση πλούτου σε λίγα χέρια.
Μεγαλώνοντας θέλησε να κάνει κάτι όμορφο με όσα είχε μάθει. Είχε πολλή αγάπη μέσα του κι ήθελε να την μοιράσει. Έψαξε να βρει το δρόμο του και νομίζω ακόμα ψάχνει. Μάλλον του αρέσει να ψάχνει, να χάνεται και να ανακαλύπτει. Μα πιο πολύ από όλα του αρέσει να μοιράζεται. Γι'αυτό καμιά φορά, όταν μένει μόνο με τις σκέψεις του, στεναχωριέται που δεν πίστεψε στον γαλάζιο πρίγκιπα. Αυτός θα ερχόταν παρά τα όσα λάθη και δεν θα υπήρχε δράκος που να μην μπορεί να σκοτώσει.
Είχε μαγουλάκια ζουμπηχτά, δυο κοτσιδάκια στα μαλλιά του, ένα σε κάθε πλάι, κι όποτε ήταν στεναχωρημένο χόρευε. Μικρό αγοροκόριτσο, με τις μακριές φούστες που του έφτιαχνε η μητέρα του, πάλευε και τσακωνόταν πάντοτε με τα αγόρια από τις μεγαλύτερες τάξεις. Υπερασπιστής του δικαίου, ακόμα και του δικαίου που δεν έχριζε υπεράσπισης, δεν φοβήθηκε ποτέ να φωνάξει την γνώμη του.
Αδελφάκια δεν του έκαναν οι γονείς του. Ένα που είχε κάποτε έφυγε πριν προλάβει να το γνωρίσει. Έμαθε να παίζει μόνο του. Του άρεσε. Να τρέχει στα χωράφια, να χώνεται στα βιβλία του, να ταξιδεύει με τις δικές του ιστορίες. Φιλίες δεν έκανε εύκολα. Δεν είχε μάθει. Κάθε που έκανε ένα φίλο έπρεπε να φύγει κι όταν μετά από καιρό γύριζε όλα είχαν αλλάξει. Μα ακόμα κι όταν ήταν μόνο του, δεν κατάφερε να νιώσει μόνο.
Αντιρρησίας συνείδησης εκ γενετής, πεισματάρικο κι ισχυρογνώμον ήθελε πάντοτε να του φέρονται σαν όμοιο. Δεν του αρνήθηκαν ποτέ τίποτα. Δεν ζήτησε ποτέ τίποτα που θα μπορούσαν να του αρνηθούν. Είχε το δικαίωμα της κρίσης κι έτσι δεν του έμειναν απωθημένα. Έμαθε να συζητάει, να διαπραγματεύεται και να χρησιμοποιεί το κεφάλι του. Έμαθε να κάνει τα λάθη του, να παλεύει και να τα διορθώνει. Κι ας χρειαζόταν πολλές προσπάθειες για μερικά.
Δεν πίστεψε ποτέ στον ΆηΒασίλη με τα δώρα. Ήξερε ακριβώς πού τα έκρυβαν οι γονείς του και πότε τα αγόραζαν. Και πάντα περίμενε με την ίδια αγωνία να τα ανοίξει και να δει τα χαμόγελά τους. Δεν πίστεψε ούτε στην νεράιδα που έπαιρνε τα δόντια των παιδιών για να κάνει πραγματικότητα τις ευχές τους. Μα δεν άφησε ούτε ένα δόντι που να μην το πέταξε στα κεραμύδια. Αργότερα, δεν πίστεψε στον γαλάζιο πρίγκιπα που θα έρθει καβάλα στο καμαρωτό του άλογο για να το σώσει. Δεν υπήρξαν ποτέ κακές μάγισσες και μητριές στην δική του ιστορία. Εξάλλου, δεν συμφωνούσε ιδιαίτερα με την συσσώρευση πλούτου σε λίγα χέρια.
Μεγαλώνοντας θέλησε να κάνει κάτι όμορφο με όσα είχε μάθει. Είχε πολλή αγάπη μέσα του κι ήθελε να την μοιράσει. Έψαξε να βρει το δρόμο του και νομίζω ακόμα ψάχνει. Μάλλον του αρέσει να ψάχνει, να χάνεται και να ανακαλύπτει. Μα πιο πολύ από όλα του αρέσει να μοιράζεται. Γι'αυτό καμιά φορά, όταν μένει μόνο με τις σκέψεις του, στεναχωριέται που δεν πίστεψε στον γαλάζιο πρίγκιπα. Αυτός θα ερχόταν παρά τα όσα λάθη και δεν θα υπήρχε δράκος που να μην μπορεί να σκοτώσει.
