Thursday 16 August 2007

¿Quién soy yo? ¿Quién eres tú?

Κι αν έλεγα μια νύχτα να σκορπιστώ? Να γίνω αστερόσκονη, τόσο δα μικρούλα. Να πυγολαμπίσω στην σκέψη σου. Μια λάμψη γλυκειά, ζεστή σαν το φιλί σου. Χωρίς "θέλω", χωρίς "γιατί". Δεκαδικές απαιτήσεις, σιωπηλές. Ακροπατήματα σαν χάδι. Αέρινη μουσική και μηδέν ιστορία.

Κάθομαι στο τραίνο κι η πλάτη μου στον οδηγό. Κοιτώ ανάποδα για να ξεπλέξω τον μίτο. Θωρρώ τοπία να αλαργεύουνε. Ζαρώνω την μύτη μου κι επαναφέρω την εστίαση που θόλωσε. Στυλώνω το βλέμμα μου σε εκτάσεις που μένουν πίσω. Για να δω το δάσος πέρα από το δέντρο.Για να μην πω ύστερα πως δεν κατάλαβα. Για να νιώσω την ελαστικότητα που μας συνδέει. Κι αν κάνω λάθος να κατεβώ στην επόμενη στάση. Να ψάξω τα ψίχουλα που οδηγούν στην αυλή του σπιτιού μου.

Η ζωή μου σε δυο φύλλα χαρτί. Αντιφατικά. Αλλόγλωσσα. Τα δυο γλυκά, αληθινά. Μα γεμάτα ψέματα. Πράσινο, μπλε και στη μέση χρώμα απροσδιόριστο. Χαμαιλέων που προσαρμόζεται σε στιγμές. Στην στιγμή που περνάει και χάνεται. Που αν δεν ρουφήξεις κάθε νότα της δεν ζεις. Γεμίζω σειρές, παραγράφους. Τις οριοθετώ. Τις κυκλώνω με κόκκινο, πορτοκαλί. Και τις τοποθετώ ακατάστατα μέσα μου.

2 comments:

Unknown said...

ίσως να έχεις και δίκιο τι να πω... ελπίζω πάντως να είσαι καλά ;)

Σικελια said...

πάντα είμαι καλά. όσο γράφω, όσο γεύομαι, πάντα κρύβεται μέσα μου ένα χαμόγελο :)