Tuesday 5 September 2006

Θάλασσα χρώμα σταχτί

Εσύ τι θέλεις από την ζωή σου? Έχεις τολμήσει ποτέ να το αναλογιστείς?

Ξέρεις ποια είναι τα λάθη που έχεις κάνει?
Αυτό που με πονάει πιο πολύ είναι που βαθιά μέσα μου το ήξερα από πριν τα διαπράξω.

Αυτό που φοβάμαι πιο πολύ είναι μην από φόβο δεν ζήσω την ζωή μου.

Πάνω σε ένα κύμα τραγουδώ.

Πώς μπορεί να αγαπηθεί ένας άνθρωπος που δεν ξέρει να αγαπάει?
Λένε ότι για να μπορείς να προσφέρεις αγάπη πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου. Αυτό που με ανησυχεί είναι που οι περισσότεροι λατρεύουμε σαν μικρούς θεούς τους εαυτούς μας, αλλά δεν τους αγαπάμε.

"Γαλήνη βασιλεύει στα βάθη της θάλασσάς μου: ποιος θα μάντευε ότι εκεί μέσα κρύβονται αστεία τέρατα!
Αδιατάραχτα είναι τα βάθη μου: μα στραφταλίζουν από γρίφους που κολυμπούν και γελούν."

Κοίταξα έξω από το παράθυρο μου και είδα μια πυγολαμπίδα.

13 comments:

candyblue said...

θέλω τα πάντα...
Απαιτώ το ακατόρθωτο...
Μπορούμε να κάμνουμε οτι θελήσουμε.
Μην ξεχνάς,είμαστε φτιαγμένοι απο αστερόσκονη

Unknown said...

πόσες φορές φοβήθηκα απλά πήρα μια βαθιά ανάσα και μπλουμ και τώρα πάλι φοβάμαι στη νέα μου αρχή, παίρνω μια βαθιά ανάσα και ορμάω εξάλλου θέλω να δω τις φυσαλίδες τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί όπως τραγουδάει και ο μεγάλος Ζωρζ Πιλαλί «με χώμα και νερό μάς έκανε ο Θεός οικοδόμος οικοδόμος ήτανε και αυτός» ;) φιλιά στην πυγολαμπίδα

Σικελια said...

candyblue "όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα". Πιστεύω στην σοφία των ελληνικών παροιμιών. Αλλά μου αρέσει πολύ η αστερόσκονη ;)

Καμιά φορά η πιο τρομοκτική στιγμή είναι ακριβώς όταν βγαίνεις ξανά στο φως. Συνηθίζουν τα μάτια στο σκοτάδι και πονάνε. Μαζί σου όμως Πνεύμα σε αυτή τη βουτιά από ψηλά. Κι ας έχω υψοφοβία ;)

elpinor said...

"Μονάκριβος δεν είμαι,δεν πιστεύω
πως πύκνωσε ο κόσμος για να ζήσω
για μια στιγμή θα στάθηκε πιο πίσω
ο θάνατος και μ΄άφησε ν'ανέβω "
Διονύσης Καψάλης

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

'Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη μ' έβγαλαν σωστό
Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου'

Σικελια said...

elpinor πιστεύεις στον θάνατο? εγώ όχι.

2 shots η ίδια ιστορία ισχύει για όλους λοιπόν? Τα λάθη των φίλων μου μπορώ να τα συγχωρήσω, τα δικά μου ποτέ.

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

Πρέπει να κανεις τον εαυτό σου φίλο σου τότε.. Και θα τα αγαπήσεις και τα λάθη σου. Εξάλλου κι αυτά, μαζί με όλα τα αλλα, σε κάναν οτι είσαι σήμερα. :)

Σικελια said...

Σε νιώθω. Σε ακούω 2 shots. Τον αγαπάω -προσπαθώ τουλάχιστον- με τα λάθη του. Μα με γνωρίζω καλά. Την στιγμή που θα του τα συγχωρέσω, θα διαγραφούν από τον σκληρό μου και από τα back up και θα χαθεί ό,τι διδάχτηκα από αυτά. Έχω πολλά σκαλιά ακόμα να ανεβώ μέχρι να ξεπεράσω τον μικρό άνθρωπο μέσα μου.

Ένα γλυκό χαμόγελο, σαν αυτό που μου χάρισες :)

Serenity said...

Τίποτα απ' όσα διδαχθήκαμε δε γίνεται delete. Κι αν κάπου ξεχάσουμε κάποιο μάθημα, η ζωή μας το υπενθυμίζει. Το να αγαπάμε τον εαυτό μας είναι πολύ σπουδαίο μάθημα. Μας το υπενθυμίζει συχνά... Όσο για τα τερατάκια του βυθού, κι αυτά αγάπη θέλουν... για να μεταμορφωθούν σε ... πεταλούδες ... ή αστεράκια ... ή ό,τι άλλο θες...

Σικελια said...

Μάλλον έχεις δίκιο Serenity. Όπως και η 2 shots. Πολύ σκοτάδι και αρνητικότητα άφησα να εισχωρήσει μέσα μου.

Μια ηλιόλουστη καλημέρα :)

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad said...

Σαν κάτι να μου λέει πως παραείσαι σκληρή κι αυστηρή με τον εαυτό σου :)
Tην καλημέρα μου κι ενα φιλι :*
Να προσέχεις!

anima rana said...

Μικρό κοχυλάκι ερμητικά κλειστό, κρύβεις μέσα σου σπάνιο μαργαριτάρι!!! φιλάκια

Σικελια said...

Μπορεί 2shots. Αν δεν είμαστε όμως εμείς οι ίδιοι αυστηροί κριτές του εαυτού μας πώς θα κάνουμε την υπέρβαση?
Πολλά γλυκά φιλιά!

"Ερμητικά κλειστό"? Νόμιζα πως είμαι ανοικτό βιβλίο anima... Κάθε μου σκέψη και συναίσθημα χαράζονται στο πρόσωπό μου. Αρκεί να ξέρεις να διαβάζεις. Ας ελπίσουμε να μην είναι faux το μαργαριτάρι... ;)
Θα σταματήσεις βρε να μου λες τόσο καλά λόγια? Θα μου μείνει το κόκκινο της παπαρούνας και θα γελάνε όλοι μαζί μου. :)