Όνειρα κουφάρια
Σε ένα στήθος μπαλόνι
Τρεμοπαίζει η πραγματικότητα μεταξύ πείσματος και απραξίας
Φόβοι που σε μεθούσαν με την γοητεία του καταραμένου ποιητή
Πνίγουν με τις ρίζες τους κάθε ανάσα
Κραυγές σιωπηρές
Συζητήσεις ανείπωτες
Συντροφιά με ένα χάδι που αρνήθηκε να παραδοθεί στο καθρέφτισμά του
Παραλίγο σπίθα ηλεκτροφόρα
Παραλίγο θάνατος του κοπαδιού
Για ποιο κορμί, για ποια ψυχή αυλακώνεις τα πατώματα;
Από ποιου δαίμονα το βωμό αγοράζεις ψευδαισθήσεις;
Η θλίψη μετριέται σε χαμόγελα
Thursday, 24 January 2013
ποίμνιοι δαίμονες
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Σπίθες ηλεκτροφόρες οι λέξεις σου.
Καλό ηλιοβασίλεμα.
Βαραίνουν στην ψυχή τα ηλιοβασιλέματα.
Στείλε ανατολές. Στείλε χαμόγελα λιακάδες που τρυπούν τα μαύρα σύννεφα.
μια ανατολή:
http://www.youtube.com/watch?v=Mssm8Ml5sOo
και κάτι για τα μαύρα σύννεφα:
https://soundcloud.com/utidur/fishermans-friend
:)
Κάποιες μουσικές, σαν τα πιτσιρίκια, με επιστρέφουν στην αθωότητα.
Μικρό ηλιόλουστο χάδι...
Κι αναπόληση...
Πόσα χαμόγελα! Φωτίζει αναπάντεχα η νύχτα.
Post a Comment