not working

Να πατήσω το fast forward. Και να περάσουν σε μια στιγμή αυτές οι βασανιστικές σκηνές. Ή να πατήσω το pause. Να τις αντιμετωπίσω λίγο αργότερα. Δεν έχω όρεξη για το μαύρο είδωλο τώρα. Δεν μπορώ να επιλέξω πότε θα δώσω τις μάχες μου και πότε θα κρυφτώ στην σπηλιά μου;

Ανυπόμονη από γεννησιμιού μου. Το λένε κι οι πλανήτες. Δεν αντέχω τα αδιάκοπα μπρος-πίσω. Δεν αντέχω την στασιμότητα όταν το μυαλό μου με ωθεί να τρέξω. Δεν μπορώ να κόψω τα δεσμά πριν σπάσουν και εκσφεντονιστώ σε άγνωστη πάλι χώρα;

Espera στα ισπανικά σημαίνει αναμονή και esperanza ελπίδα. Μα δεν μου αρέσει να περιμένω πολύ ούτε να ζω μες τις ελπίδες. Quien espera, desespera λέει ένα ρητό, γιατί όποιος περιμένει απελπίζεται. Μα είναι μια άλλη συγγένεια που τονίζει την ειρωνεία. Ξαδερφάκι της υπομονής (paciencia) είναι ο ασθενής (paciente). Φταίω που θεωρώ την αναμονή αποδυναμωτική και δεν την συμπαθώ καθόλου;

γέμισε το κουβάρι του μυαλού μου μουσικές

Εμένα η πίκρα μου έγινε τραγούδι

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει

Έκανα δρόμο να σε δω μα δεν σε βρήκα
Στέκω στις μύτες των ποδιών μα δεν σε φτάνω

Σαν θολή εικόνα, σαν τον ήλιο του χειμώνα
Οι συνήθειες που ξορκίζω και τα πρέπει που μισώ

Με βρήκε απροετοίμαστο

Θα 'θελα να 'μουν σαν εσένα
έρημος φάρος πάνω σε βράχια φαγωμένα
να 'χε χρόνια να περάσει από μπροστά μου το καράβι
μα εγώ να αναβοσβήνω κάθε βράδυ

Δεν απορώ ούτε καταλαβαίνω
πώς συνεχίζω με όλα αυτά

Φως

Πάντα το μυαλό μου τρέχει

Έτσι η ψυχή μου αντέχει

Εχάθη

σε ανύποπτο χρόνο έμφυτη οργή. Αγαπητή σύντροφος ασταθούς μυαλού, είναι μόλις 28 χρονών και πολύ φιλική με όλες τις επαναστατικές ιδέες. Τελευταία φορά εθεάθη σε χώρο καταναγκαστικής διπλωματικής υποκρισίας. ΄Οποιος γνωρίζει κάτι παρακαλείται να επικοινωνήσει στο παρόν blog. Προσφέρεται αδρά αμοιβή.

ανοίγοντας δρόμο

Ήρθε απρόσμενα. Στο ένα-δύο πάνω στο γρασίδι. Εκείνη, περπατούσε με τις σκέψεις της. Έτρεχε μαζί τους; Προσπαθούσε να τις συγκρατήσει, μα την παρέσερναν σαν greyhound που είδε κάτι γούνινο; Έτρεχε. Μα άφηνε το τοπίο πίσω της σταθερά. Σαν τρένο που μόλις εγκατέλειψε ένα σταθμό κι ακόμα δεν αποφάσισε να επιταχύνει. Ήρθε απρόσμενα. Μα ήρθε σταδιακά; Ή εμφανίστηκε στο ανοιγόκλεισμα των ματιών της; Την κύκλωσε. Λευκή υγρασία. Κόλλησε στο πρόσωπο, στις μύτες των παπουτσιών της. Τρύπωσε κάτω από το γαλάζιο της ζακέτας της και δρόσισε το στήθος της. Ήρθε σαν σύννεφο. Κάλυψε τα χρώματα κι άφησε την μαγεία να αναδειχτεί. Την εναπόθεσε απαλά πάνω του. Ξωτικό σε χώρα που τα δέντρα εκπνέουν σοφία. Ο ήλιος είχε ταξιδέψει σε άλλο ημισφαίριο, μα το χαμόγελο φώτιζε κάθε της βήμα.

*photo found on the web

φάντασμα του αύριο

περπατούσε κι ήταν ο αέρας που ανέπνεε μολυβένιος

εισέβαλε από τα ρουθούνια του και μετατρεπόταν σε κρύσταλλο πατικώνοντας τα εγκεφαλικά του κύτταρα

όλοι οι πλανήτες, κυρίως οι άγνωστοι, είχαν κατέβει και φώτιζαν διάσπαρτα

δεν οδηγούσαν ούτε χάνονταν σε ένα μονοπάτι που δεν υπήρχε

η κούρασή του ήταν τόση που ένιωθε βαρίδια κρεμασμένα στους αστραγάλους του

σε κάθε βήμα άφηνε πίσω του μελλοντικά όνειρα

περπατούσε από την πρώτη θύμιση της ύπαρξής του

μα ήταν σίγουρος πως, αν η λήθη ήταν ψευδαίσθηση, οι λεπτομέρειες θα ήταν πιο διάφανες

my world upside down

Σπιρτόκουτο ο κόσμος μου και η ανάφλεξη σχεδόν πάντα στιγμιαία. Πού να χωρέσουν τόσες σκέψεις, χαμόγελα και προβληματισμοί. Το σκαλώνω ανάλαφρα, σαν ακροπάτημα γάτας, μεταξύ δείχτη και αντίχειρα να το μεταφέρω αέρινα σε πουπουλένια ατμόσφαιρα. Μα το δειχτάκι μέσα μου που απομαγνητοποιήθηκε και ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τον Βορρά και το Νότο προειδοποιεί επίμονα για την εκτόξευση. Μαζεύτηκαν πολλά μαύρα κεφαλάκια, στριμώχτηκαν το ένα πάνω στο άλλο κι οι σχέσεις αναθερμαίνονται. Το χιόνι που με υποδέχτηκε στις 4 τα ξημερώματα. Το ζεστό δώρο που στρίμωξαν στην θυρίδα μου λαμπυρίζουσες πεταλούδες από την Ινδία. The Cure που εγκαταστήθηκαν από το πρωί στο λα μου και κράτησαν όμηρο την περσινή συναυλία. Ο έξω κόσμος, ο εισβολέας, που αποφάσισε να μείνει αεικίνητος πάλι σήμερα. 

Αγνοώ την σημαντικότητα της προθεσμίας. Απίστησαν εναντίον μου οι κανόνες όταν τους τήρησα. Θέλω μόνο να εξαλείψω τα χλωρά μου για να εξισορροπήσει κάποτε ο κόσμος μου. 

Αυτό (Conversations with History) είναι μια μικρή πράσινη κίνηση. 

[Μην περιμένεις να σου δώσω εξηγήσεις. Πρέπει να ψάξεις μόνος/η σου.]

I need to wake up

Have I been sleeping?

I've been so still, afraid of crumbling

Have I been careless?

Dismissing all the distant rumblings

Take me where I am supposed to be

To comprehend the things that I can't see

'Cause I need to move, I need to wake up

I need to change, I need to shake up

I need to speak out, something's got to break up

I've been asleep and I need to wake up now

And as a child I danced like it was 1999

And my dreams were wild

The promise of this new world would be mine

Now I am throwing off the carelessness of youth

To listen to an inconvenient truth

That I need to move, I need to wake up

I need to change, I need to shake up

I need to speak out, something's got to break up

I've been asleep and I need to wake up now

I an not an island

I am not alone

I am my intentions

Trapped here in this flesh and bone

And I need to move, I need to wake up

I need to change, I need to shake up

I need to speak out, something's got to break up

I've been asleep and I need to wake up now

I want to change...

Cause I found no other cause song speaking a truth on so many levels