έλα...

Θα σε κρύψω βαθιά στην υγρή μου σπηλιά. Να εξερευνήσεις κάθε μικρή της σπιθαμή. Να νιώθεις τις ζεστές της δονήσεις. Να ξεδιψάς στις πηγές που τρέχουνε νέκταρ. Μόνο εγώ θα έρχομαι να σε βλέπω. Θα σε κρατώ σφιχτά αγκαλιά. Θα σε ποτίζω το άρωμά μου. Θα σε ταϊζω στο στόμα αγάπη και μέλι.

Οι μεγάλες πλημμύρες...

Φούσκωσε το ποτάμι. Μικρές δροσερές σταγόνες δύτες στα βάθη του. Ξέθαψαν κρυφούς θησαυρούς και κουφάρια. Ένα γυμνό κορμί περιφερόταν στην όχθη του. Κοντοστάθηκε πάνω από δυο ερωτευμένα σαλιγγάρια. Ανάσανε Άνοιξη. Κοίταξε κατάματα το σκοτάδι. Κι άρχισε να λαξεύει στα πετρώματα όνειρα.

Φούσκωσε το ποτάμι. Έγιναν οι λέξεις ζωγραφιές. Μουσικές μπήκαν από τα παράθυρα. Νότες λησμονημένες από τον χρόνο. Να χοροπηδάνε σαν αχτίδες στα χρώματα. Να γαργαλάνε ακροδάχτυλα που αγγίζονται. Ένας περαστικός αποξεχάστηκε. Έμεινε χρόνια να μεταφράζει τις αισθήσεις του. Μα δεν τόλμησε να βουτήξει.

Πλημμύρισε ο τόπος αρώματα, ξεριζωμένα από τα ρεύματα βρύα και σεντούκια που ονειρεύονταν βουνοκορφές...

( Πώς να είσαι αληθινός
χωρίς να πάψεις να είσαι σωστός; )

falling in love...

Ερωτεύομαι συχνά τοπία.
Ερωτεύομαι συχνά βιβλία, ταινίες, μουσικές.
Ακόμα πιο συχνά, ερωτεύομαι στιγμές.
Ερωτεύομαι συχνά τον ήλιο, την θάλασσα, τα σύννεφα.

Σπάνια, ερωτεύομαι ανθρώπους.
Ακόμα πιο σπάνια, ερωτεύομαι συντρόφους.

κύματα σε νηνεμία

Έμπλεξαν οι σιωπές... Έπεσε ο ένας στίχος πάνω στον άλλον... Τα χαμόγελα έμειναν να κοιτάζονται αντικριστά... Ποιος θα κάνει πίσω πρώτος; Ποιος θα απλώσει το χέρι χωρίς να δειλιάσει;

Η μικρή νεράιδα στροβίλισε γύρω από το καθιστό σκυλάκι... Του χάρισε παιχνιδιάρικα γελάκια... Σπινθηροβόλησαν τα μάτια του... Ύστερα φτερούγισε μακριά... Ήταν όνειρο; Ένα γλυκό παραμύθι;

Ανέβηκε η θάλασσα σε ένα ψηλό βουνό... Κατάπιε λόγγους και φαράγγια ξερά... Ζητιάνεψε κι άλλο γαλάζιο από τον ουρανό... Έτοιμος για την βουτιά από ψηλά; Έτοιμη να αντικρίσεις τον βυθό;

Θέλω να έρθεις να μυρίσεις το νυχτολούλουδο που ανθίζει στην ψυχή μου...

Κυριακάτικες μουσικές

Κυριακή... Μέρα του ήλιου κατά τους Άγγλους. Η πιο μελαγχολική τής εβδομάδας για μερικούς. Η μέρα που αφιερώνω στην φωτοσύνθεση του μυαλού μου.

Τα πιο μελαγχολικά τραγούδια πάντα μου έφερναν αγαλλίαση στην ψυχή... Τα πιο πονεμένα με έκαναν να θέλω να ερωτευτώ...

Στέρεψα από αλληγορίες... Στέρεψα από λέξεις... Θέλω να αφεθώ... Να αιωρούμαι σε ολόδροσο λιβάδι... Να μου χαϊδεύει ο ήλιος το πρόσωπο...

Και οι μουσικές μου ακολουθούν τον ρυθμό... Με γνωστά και άγνωστα κομμάτια...

Αντράκι...

Δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτηκα πως θα έπρεπε να έχω γεννηθεί άντρας. Δεν έχω τίποτα να ζηλέψω από το "ισχυρό" φύλο. Ούτε θα αρνιόμουν κάτι από την θηλυκή μου φύση. Κρατάω ακόμα κι αυτά που με χαλάνε ώρες ώρες. Μόνο που είμαι πολύ αρσενική σε κάποιες μου πτυχές. Ετοιμοπόλεμη και διεκδητική. Η τεστοστερόνη στα ύψη. Κυνηγός που δεν ξαποσταίνει λεπτό. Να αναπνέω ελευθερία και να αποφεύγω κάθε είδους δεσμά. Θα κάνω ένα βήμα μπροστά. Θα ορθώσω ανάστημα. Το κεφάλι ψηλά. Με υπερηφάνεια. Θα σε κοιτάξω στα μάτια χωρίς φόβο. Δεν θα δειλιάσω στιγμή. Ή δεν θα (σ)το δείξω. Ναι, έχω και κάποια παιδιάστικα αρσενικά στοιχεία. Μα ύστερα βγαίνει η γάτα από μέσα μου. Ξεχνάω πως μέχρι πριν λίγο ήθελα να "οδηγώ" και αφήνομαι στα χέρια του. Χάνομαι σε ένα του βλέμμα και λιώνω για τα χάδια του. Γίνομαι υποτακτική και χαμηλώνουν οι ρυθμοί.

Η ανηψιά μου μου είπε προχτές "Kely, you are a doggie.¨ She is a pussy cat, and her best friend is a lion that follows her around. Σκαρφαλώνει σε δέντρα (η ανηψιά μου, όχι το λιοντάρι) και με τα μάτια να λαμπυρίζουν από χαρά μού λέει "Look! I go up to this big big big treeee with my little χεράκια..! Like these boys do." Και λάμπει το προσωπάκι της με τα πυρόξανθα μπουκλάκια. "Kely, you are a doggie. And I´m a pussy cat..."

Ίσως τελικά να είμαι ένα ναζιάρικο σκυλάκι. Αλητάκος σίγουρα. Δεν έχω μάθει στο λουρί. Μα ψάχνω έναν φίλο να με φροντίζει και να του κουνάω χαρωπά την ουρά μου.

Ένα ποτήρι λευκό κρασί...
Άνθη από φρούτα του πάθους...
Η βροχή να πέφτει δάκρυα στο κορμί μου...

Ήρθα ως εδώ για να σε βρω. Να κάνω τους δρόμους μας να τέμνουν και να συγκλίνουν πάλι. Σε έψαξα. Σε κυνήγησα. Σε άφησα να φύγεις. Ένιωσα το κενό να μεγαλώνει κι εγώ να χάνομαι μέσα σ'αυτό.

Αν κάπνιζα, τώρα θα άναβα τσιγάρο. Μα οι κακές συνήθειες δεν ήταν ποτέ σύντροφός μου. Κι ήρθε η στιγμή να αποβάλω κι αυτές τις λίγες που ακόμα κρατώ.