Ερμηνείες

"Τα όνειρα που μυρίζουν πραγματικότητα
στρώνουν τον δρόμο για πραγματικότητες αρωματισμένες από όνειρο."

                      Γ.Α.

Ονειρεύομαι ταξίδια...

δύναμαι αδυναμία

Νόμιζα οι λέξεις είναι η δύναμή μου. Ξάφνου βρίσκομαι χωρίς τρόπο να με εκφράσω. Στερούμαι της γνώσης και της φαντασίας.

Ρώτα με πώς νιώθω, τι σκέφτομαι, τι πιστεύω. Σε ποια γλώσσα προτιμώ να πω πως αγαπώ, να μονολογήσω ή να βρίσω. Αρνούμαι πάσα περιορισμό. Θα σου ζωγραφίσω λέξεις να επεκτείνουμε το συμπαντικό λεξικό.

Με βασανίζει ως το δήλιο πρόβλημα αρχαίο Έλληνα γεωμέτρη. Μα είναι συνάμα το πιο συναρπαστικό ταξίδι. Σκέφτομαι να απευθυνώ σε κάθε λογής σύγχρονης, λειτουργικής, ιερής ή νεκρής γλώσσας έως ότου ένα πρωινό σε εκπλήξω.

Στο πρόσωπό σου, δηλώνω αδυναμία.

λεύκωμα

Η αγάπη είναι σαν την αμπάριζα που παίζαμε παιδιά.
Κάθε που τρέχεις μεγάλες αποστάσεις και κυνηγάς πρέπει να γυρνάς πίσω και να αγγίζεις την αμπάριζα. Μονάχα έτσι "παίρνεις φωτιά" και συνεχίζεις τα χαμόγελα.

αγάπαμε...

... σε έναν τόπο άγνωστο. Ούτε δικό σου ούτε δικό μου. Σε ένα μέρος πρωτόγνωρο. Να μην έχει ταξιδέψει ούτε το μυαλό. Όπως τότε που σε γνώρισα. Πριν προλάβω καν να σε δω ή να ακούσω την φωνή σου.

Να γεμίσουμε τους σάκους μας με όνειρα και να φύγουμε. Τα χέρια σου στο τιμόνι. Τα μάτια μου πίσω από έναν φακό. Να κάνουμε στάσεις για φιλιά και καφεδάκι. Κι από το ραδιόφωνο να παίζουν μουσικές.

Το μόνο που θυμάμαι είναι χαμόγελα.

mis noches sin ti No2

Κάποιος έψαχνε αυτό και βρήκε εμένα
Χα...!
Μέχρι και το χαμόγελό μου δικό σου είναι

Por la niña romántica y cutre que llevo dentro de mi :D

ανυπομονώ

όταν οι λέξεις οφείλουν να σιωπούν

 

Ο Antonio Fernández Montoya υπό τις μουσικές του Paco de Lucia στο Royal Festival Hall.

"What we love, we are."

Αγαπώ τα χαμόγελα.

Τα χαμόγελα που μου πετάς στα μούτρα λίγο πριν με πάρει ο ύπνος.

Αγαπώ τα ποτάμια.

Τα ποτάμια που περπατήσαμε μαζί αποκρυπτογραφοντας στίχους.

Αγαπώ τον ουρανό.

Τον ουρανό που διασχίζουμε για να γίνουν πιο γλυκά τα όνειρά μας.

Αγαπώ τον ήλιο.

Τον ήλιο που μου χαϊδεύει απαλά το πρόσωπο σαν τότε που μου χάρισες το πρώτο χάδι.

- message in a bottle -

Στέλνω τις σκέψεις μου σε μια μεταξένια θάλασσα
Να τις πάρει στα χέρια της και να στις φέρει βελούδινο μυστικό

¡baila mi alma! ¡vive! ¡sonríe!

.


Si merece esta vida vivirla, es así.

Dualia y La Leyenda

Aiiii, patria mía del corazón....



.

βγαίνοντας από το δάσος...

Μερικές φορές ξεχνάω πως η ποίηση και η αλήθεια βρίσκονται στη φύση.
Ύστερα ανοίγω τα μάτια και πλημμυρίζουν τα πνευμόνια μου.

φωνές και έρωτες

Στα 16 μου ερωτευόμουν με την φωνή του Στόκα. Λίγο αργότερα με του Αλκίνοου.
Όλο με φωνές ερωτευόμουνα. Με φωνές και με ψυχές.

Κι όσο "ο ουρανός ανάβει τα φώτα" θα μένουν χαραγμένα μέσα μου τα χαμόγελα κι η γλύκα.

Πάμε μαέστρο να φωτίσουμε λίγο τα μέσα μας
hombre sin amor no soy yo
εσύ γεννάς τη θάλασσα

isn't that funny?

Τα "λάθη" που κάνουν οι άλλοι και θεωρώ ασυγχώρητα, πάνω σου δείχνουν χαριτωμένα.

τα άκρως απαραίτητα

Στο επόμενό μου ταξίδι οι κούτες θα είναι βαριές.

Θα πάρω μαζί τα βιβλία μου, κι εσένα.

jardim dos beijos

Τα πιο γλυκά μου φιλιά τα έχω κρατήσει για εσένα.

Τα πιο μεγάλα χαμόγελα. Τις πιο ζεστές αγκαλιές.
Να σε δροσίζει το καλοκαίρι το γέλιο μου.
Να γεμίζουν τα δωμάτια του μυαλού σου τα βήματά μου.

Σαν έρθεις να με βρεις κράτα γυμνό καμβά.
Θα χορέψουν οι ανάσες μας πάνω του και
θα ανθίσουν οι νότες φιλιά.

έλα...

Θα σε κρύψω βαθιά στην υγρή μου σπηλιά. Να εξερευνήσεις κάθε μικρή της σπιθαμή. Να νιώθεις τις ζεστές της δονήσεις. Να ξεδιψάς στις πηγές που τρέχουνε νέκταρ. Μόνο εγώ θα έρχομαι να σε βλέπω. Θα σε κρατώ σφιχτά αγκαλιά. Θα σε ποτίζω το άρωμά μου. Θα σε ταϊζω στο στόμα αγάπη και μέλι.

falling in love...

Ερωτεύομαι συχνά τοπία.
Ερωτεύομαι συχνά βιβλία, ταινίες, μουσικές.
Ακόμα πιο συχνά, ερωτεύομαι στιγμές.
Ερωτεύομαι συχνά τον ήλιο, την θάλασσα, τα σύννεφα.

Σπάνια, ερωτεύομαι ανθρώπους.
Ακόμα πιο σπάνια, ερωτεύομαι συντρόφους.

Αντράκι...

Δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτηκα πως θα έπρεπε να έχω γεννηθεί άντρας. Δεν έχω τίποτα να ζηλέψω από το "ισχυρό" φύλο. Ούτε θα αρνιόμουν κάτι από την θηλυκή μου φύση. Κρατάω ακόμα κι αυτά που με χαλάνε ώρες ώρες. Μόνο που είμαι πολύ αρσενική σε κάποιες μου πτυχές. Ετοιμοπόλεμη και διεκδητική. Η τεστοστερόνη στα ύψη. Κυνηγός που δεν ξαποσταίνει λεπτό. Να αναπνέω ελευθερία και να αποφεύγω κάθε είδους δεσμά. Θα κάνω ένα βήμα μπροστά. Θα ορθώσω ανάστημα. Το κεφάλι ψηλά. Με υπερηφάνεια. Θα σε κοιτάξω στα μάτια χωρίς φόβο. Δεν θα δειλιάσω στιγμή. Ή δεν θα (σ)το δείξω. Ναι, έχω και κάποια παιδιάστικα αρσενικά στοιχεία. Μα ύστερα βγαίνει η γάτα από μέσα μου. Ξεχνάω πως μέχρι πριν λίγο ήθελα να "οδηγώ" και αφήνομαι στα χέρια του. Χάνομαι σε ένα του βλέμμα και λιώνω για τα χάδια του. Γίνομαι υποτακτική και χαμηλώνουν οι ρυθμοί.

Η ανηψιά μου μου είπε προχτές "Kely, you are a doggie.¨ She is a pussy cat, and her best friend is a lion that follows her around. Σκαρφαλώνει σε δέντρα (η ανηψιά μου, όχι το λιοντάρι) και με τα μάτια να λαμπυρίζουν από χαρά μού λέει "Look! I go up to this big big big treeee with my little χεράκια..! Like these boys do." Και λάμπει το προσωπάκι της με τα πυρόξανθα μπουκλάκια. "Kely, you are a doggie. And I´m a pussy cat..."

Ίσως τελικά να είμαι ένα ναζιάρικο σκυλάκι. Αλητάκος σίγουρα. Δεν έχω μάθει στο λουρί. Μα ψάχνω έναν φίλο να με φροντίζει και να του κουνάω χαρωπά την ουρά μου.

Όνειρο

Να περπατάμε δίπλα στο ποτάμι και να μου κρατάς το χέρι. Να λάμπει ο ήλιος, να τιτιβίζουν τα πουλιά. Να μυρίζει άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνα, μικρές στιγμές ευτυχίας. Να παίζω φευγαλέα με το νερό με τα άκρα των ποδιών μου. Και να σου γελάω. Να με αρπάζεις από την μέση και να με τρελαίνεις στα πειράγματα.

Όταν* μια μέρα σε γνωρίσω, θέλω να με πας σε εκείνο το μέρος που μυρίζει βρεγμένο από το πούσι χορτάρι και φιλιά...

* Ὅταν < ὄτε + ἄν → χρονικο-υποθετικός σύνδεσμος

rara... παράξενη... odd... bizarre...

Σε τόσες και άλλες τόσες γλώσσες μου το έχουν πει. Για τις λεπτομέρειες στις οποίες κολλάει συχνά ο εγκέφαλός μου. Και κάθε φορά χαμογελάω :) Τι πιο όμορφο από τις μικρές παραξενιές που καθένας μας έχει..; Από τις απαλές αποχρώσεις που κάνουν κλικ μέσα μας..;

Έμεινα να σκέφτομαι εκείνο το κουρασμένο μεσημέρι περιμένοντας το τραμ στην Bordeaux. Η φίλη μου η S., Ισπανίδα που τρέχει από milonga σε milonga, μου έβαλε να ακούσω το αγαπημένο της τραγούδι. "Νομίζω πως οι στίχοι είναι στα αραβικά" μου είπε, "Θα ήθελα τόσο να μπορώ να τους καταλάβω." Και η έκπληξη ήταν αμοιβαία όταν ανακαλύψαμε πως το "el tango de las nubes", όπως έγραφε το mp3 της, ήταν αυτό και η επιθυμία της μπορούσε με ευκολία να εκπληρωθεί. 

Μα είναι η άγνοιά μου για την διαφορετικότητάς μας, απόρροια της επιβολής της δυτικής κουλτούρας, που με βασανίζει αυτές τις μέρες. Σε μια γειτονική χώρα, που βρέχεται από την Μεσόγειο κι ας μην την συγκαταλέγουμε στις μεσογειακές, η εβδομάδα για τα σχολεία και τις δημόσιες υπηρεσίες ξεκινάει την Κυριακή και τελειώνει την Πέμπτη. Γιατί, όπως μου υπενθύμισε ο φίλος μου ο G., ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι μέρες και την έβδομη -το Σάββατο- ξεκουράστηκε. Θεωρία που συμφωνεί περισσότερο με την ελληνική ονομασία των ημερών (Δευτέρα, η δεύτερη μέρα κλπ.). Το κράτος που αντιστέκεται λίγο στον "ρυθμό" της Δύσης δεν είναι άλλο από το Ισραήλ.

Πόσο παράξενα μικρός ή μεγάλος φαντάζει καμιά φορά ο Κόσμος. Όσο παράξενα μικρός ή μεγάλος είναι και ο Κόσμος που κουβαλάμε...

milonga: είδος μουσικής που εκφράζεται με τον χορό του tango και που χαρίζει το όνομά της στα μέρη όπου γιορτάζονται σχετικές με το tango εκδηλώσεις