Τρομάζει πιο πολύ η γνώση από την άγνοια.
Κι είναι συχνά δύσκολο να συνεχίσεις
χωρίς να ψάξεις την έξοδο κινδύνου.
Είμαι θάλασσα... Θάλασσα που ταξιδεύει.., σκάει στα βράχια.., γίνεται σύννεφο.., ξαναγεννιέται. Γαλήνια.., φουρτουνιασμένη.., παιχνιδιάρικη... Κάνω βουτιά στα δικά μου νερά.., ενώνομαι με πελάγη.., υποδέχομαι πεισματάρικα ποτάμια.., συνομιλώ με τον ουρανό.., κοιτώ μέσα μου και ονειρεύομαι...
2 comments:
Προτιμότερο άραγε θα ήταν
ίδια χρονιά, νέος δαίμονας;
Θα ήταν σίγουρα πιο ενδιαφέρον. ;)
Μα είναι η επίμονη ύπαρξή του που περισσότερο αποκαρδιώνει.
Post a Comment