Δύναμη της συνήθειας: συμπεριφορά που έχει γίνει αυτόματη μέσω της μακροχρόνιας πρακτικής ή της συχνής επανάληψης.
Λένε πως η συνήθεια είναι κακός σύμβουλος. Βέβαια μετά ποτέ δεν σου λένε τι ή ποιος είναι καλός σύμβουλος.
Έχουν περάσει δυόμισι μήνες από όταν ήρθα στο Λονδίνο. Ή μάλλον, δυόμισι μήνες από όταν έφυγα από την Ισπανία. Και είναι ακόμα στα ισπανικά η πρώτη μου αντίδραση. Όχι στα αγγλικά, όχι στα ελληνικά, στα ισπανικά. Τρία χρόνια να μιλάω, να σκέφτομαι, να ονειρεύομαι σε αυτήν την γλώσσα. Τρία χρόνια αποφεύγοντας συστηματικά την εκεί ελληνική κοινότητα και διατηρώντας τις άλλες γλώσσες στις επαγγελματικές επαφές δεν μου επιτρέπουν να ξεπεράσω αυτή μου την συνήθεια.
Λένε πως είναι δύσκολο να υπερνικήσεις την δύναμη της συνήθειας. Πως απαιτείται πολύς χρόνος και προσπάθεια, αντίστοιχοι και καμιά φορά πιο επίμονοι αυτής. Βέβαια μετά ποτέ δεν σου λένε αν πρέπει να χρησιμοποιήσεις τις ίδιες μεθόδους για την οχτώ χρόνων συνήθεια αγάπης. Δεν σου λένε αν τα οχτώ χρονιά καθημερινής σκέψης, νοιαξίματος και αγάπης είναι άλλη μια συνήθεια που με τον χρόνο θα σβήσει. Ούτε σε ενημερώνουν πώς να φερθείς σε περίπτωση που δεν θέλεις να σβήσεις την συνήθεια, παρά τον πόνο που φέρει μαζί της.
Τελικά δεν κατάλαβα. Από συνήθεια τα λένε; Γιατί δεν βρήκα χρησιμότητα στα λόγια τους.
4 comments:
Ανέβηκες στο νησί καλό μου; Μην ανησυχείς για τα χρόνια, να ανησυχείς για τα όνειρα που σου ξέφυγαν...
Δεν ανησυχώ για τα χρόνια μικρέ Τέλσον. Και το όνειρο το ζούσα. Άλλοτε μελωδικό, άλλοτε ασπρόμαυρο. Για όσα δεν μπορώ να ξεχάσω ανησυχώ.
σε κάθε ταξιδιώτη αξίζει μιά ήσυχη νύχτα ή every dog has each day...
ήρθαμε στα ίδια λόγια... μόνιμο πρόβλημα, αυτό της αλήθειας.
Την καλημέρα μου Σικελια. Προτείνω πρωινό στο Amato, στην αρχή της Old Compton rd, στο Soho, από την πλευρά της Charing Cross. Δοκίμασε το την κυριακή το πρωί και θα με θυμάσαι.
Αγαπημένο ήδη το Amato. Μα τα πρωινά της Κυριακής απαιτούν συνοικιακό café με τις εφημερίδες απλωμένες στο τραπέζι και πολύωρη συζήτηση με τους φίλους.
Post a Comment