λίγο πριν πάρω τους δρόμους

"The only people for me are the mad ones,
the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, 
desirous of everything at the same time,
the ones who never yawn or say a commonplace thing,
but burn, burn, burn, 
like fabulous yellow Roman candles exploding like spiders across the stars,
and in the middle, you see the blue center-light pop, and everybody goes ahh..."

Jack Kerouac - On the road 

"Μέσα στ' όνομά σου... κουλουριάζουμαι και ζεσταίνουμαι όταν κρυώνω."

Γ.Ρ.

Στο Σπίτι της - δικής μου - Ψυχής

Plus au fond, tout au fond, dans la Maison de l' Ame,
Ou vont et viennent et s' asseoient autour d' un feu,
Les Passions avec leurs visages d' un grand vouloir.

Μου λείπει η ποίηση.
Μου λείπεις εσύ.

advertência

Nem sempre sou igual

Nem sempre sou igual no que digo e escrevo.
Mudo, mas não mudo muito.
A cor das flores não é a mesma ao sol
De que quando uma nuvem passa
Ou quando entra a noite
E as flores são cor da sombra.
Mas quem olha bem vê que são as mesmas flores.
Por isso quando pareço não concordar comigo,

Reparem bem para mim:
Se estava virado para a direita,
Voltei-me agora para a esquerda,
Mas sou sempre eu, assente sobre os mesmos pés —
O mesmo sempre, graças ao céu e à terra
E aos meus olhos e ouvidos atentos
E à minha clara simplicidade de alma ...

Alberto Caeiro

Έψαχνα μέρες τρόπο να το βάλω σε λέξεις.

true or myth?

Northrop Frye claims that 'myth is the imitation of actions near or at the conceivable limits of desire', in a space where the human encounters the divine.*

Given that - when in love - we tend to idealize the other and worship him/her as our own private god, should love be considered a myth?

1. Anatomy of Criticism: Four Essays (Princeton, 1957), p. 136

Πρωινή σιωπή

Η ζωή στιγμές, μικρά ταξίδια γυάλινα 

Να τις κάνω θάλασσα, να τις κάνω ωκεανούς

Να με βυθίζουν πάντοτε στην αγκαλιά σου...

-Επέστρεφε-

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,

αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με-

όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,

κ'επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα

όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,

κ'αισθάνονται τα χέρια σαν ν'αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,

όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...

Κ. Καβάφης

should I have written that..?

Σε μια Αθήνα από αναμνήσεις...

...σε πόλεις που δεν σε είχα γευτεί...

Καθρέφτης με σβησμένα σημάδια...

Αφήνω πίσω τον εαυτό μου...

...γεμίζω τα κενά μου με σιωπή...


Nostalgia por caricias perdidas...


A smile for the moments to be lived...

I've got to do something about the dreaming

it leaves the day the loss of been touched...

Ανταπόκριση εκ του ασφαλούς

Στην Ευρώπη των ευκαιριών, της δημοκρατίας, της ενότητας συχνά έρχομαι αντιμέτωπη με γεγονότα που δεν κατανοώ. Ο αστρολογικός μου χάρτης σκιαγραφεί ένα άτομο ανήσυχο με έντονες ιδεολογικές και επαναστατικές τάσεις. Η συμβίωση με τον εαυτό μου τόσα χρόνια από την άλλη πλευρά μου υποδεικνύει ότι μάλλον έχουμε να κάνουμε με μια αντιρρησία εκ γενετής που αντιδρά σε κάθε καταπάτηση της ελευθερίας της ή της ελευθερίας όλων των άλλων. Είναι αναπόφευκτη λοιπόν η ανατριχίλα που με διαπερνά στο άκουσμα της σιωπής.

Ο αξιότιμος δικαστής κος Garzón, σε μια απόπειρα να περιορίσει την επιρροή της ΕΤΑ, ακυρώνει κάθε δραστηριότητα των κομάτων ANV και PCTV που κατηγορούνται για συνεργασία με την τρομοκρατική ομάδα. Παγώνει τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, τους αφαιρεί το δικαίωμα να παρουσιαστούν στις επερχόμενες εκλογές του Μαρτίου, τους απαγορεύει οποιαδήποτε προπαγανδιστική ενέργεια ή συμμετοχή σε πολιτικής μορφής εκδήλωση και, γενικότερα, σφίγγει αποφασιστικά τον κλοιό γύρω τους. Επειδή δεν ζούμε στον Μεσαίωνα ούτε υπό δικτατορικό καθεστώς φυσικά, δεν τους καίει στην πυρά και ούτε καθιστά παράνομες τις συναρθροίσεις άνω των τριών. Βέβαια, προς αποφυγήν εκπλήξεων, τους κόβει όλες τις παροχές (νερό, τηλέφωνο, ηλεκτρικό) σε όλες τους τις εγκαταστάσεις.

Παραμένοντας στην ίδια χώρα και λίγο πριν τις εκλογές, ακούγονται τα μεγαλεπίβολα σχέδια από όλες τις πλευρές. Προσπαθώντας να πείσει τους ψηφοφόρους ο Mariano Rajoy τους αναπτύσει τις προτάσεις του για την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής τους. Μία από αυτές είναι η χορήγηση βίζας μετα βαθμολογίας για τους μετανάστες. Σύμφωνα με τις γνώσεις τους επί της ισπανικής γλώσσας, κουλτούρας και νομοθετικού συστήματος, αλλά και την δυνατότητά τους για επαγγελματική ένταξη, θα αξιολογούνται οι υποψήφιοι μετανάστες. Οι πιο "ενδεδειγμένοι" και εφ'όσον δεν ξεπερνάται το επιθυμητό ποσοστό ένταξης, θα βραβεύονται με το δικαίωμα διαβίωσης και εργασίας στα ισπανικά εδάφη. Αν προέρχεσαι από μια φτωχή χώρα βέβαια, που δεν σε προετοίμασαν με τα απαραίτητα μαθήματα ισπανικών ή το χαρτί Πανεπιστημίου σου δεν ανταποκρίνεται στις εδώ επαγγελματικές απαιτήσεις, το πιθανότερο είναι ότι η αίτησή σου θα προωθηθεί στην λίστα με τους απορριφθέντες. Το ακόλουθο μέτρο, φυσικά, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην περίπτωση των πολιτών της ΕΕ. Οπότε καθόλου δεν μας απασχολούν οι χιλιάδες Άγγλοι, Γερμανοί και Βέλγοι συνταξιούχοι που ζουν στις αντίστοιχα δικές τους μικρές κοινωνίες κατά μήκους της Λευκής Ακτής (Costa Blanca) για παράδειγμα, που αγνοούν συχνά τις δύσκολες λέξεις "ψωμί", "τομάτες", "μήλα" στα ισπανικά όταν βρίσκονται στο μπακάλικο της ισπανικής γειτονιάς τους.

Ο μεγάλος αδελφός της Ισπανίας, η Γαλλία, υπήρξε ο εμπνευστής του πρωτοπόρου μεταναστευτικού σχεδίου. Στη γειτονική χώρα, βέβαια, είναι πολύ πιο εξελιγμένοι. Εκεί ο μετανάστης υποχρεούται να υπογράψει συμβόλαιο σεβασμού προς την γαλλική δημοκρατία, συνοδευόμενο από ιατρικές εξετάσεις κι ένα τεστ "γνώσεων" σχετικά με την επιθυμητά μελλοντική του χώρα. Επειδή ο Nicolas Sarkozy όμως ήταν προνοητικός όταν το συνέταξε επί της υπουργικής του θητείας, το αναφερθέν συμβόλαιο είναι ανανεώσιμο μετά τον πρώτο χρόνο υπό την προϋπόθεση ότι ο υποψήφιος παρακολούθησε τα απαιτούμενα μαθήματα γλώσσας και προετοιμάστηκε κατάλληλα για την ομαλή ένταξή του. Μάλιστα, επειδή η σημαντικότητα της οικογένειας είναι απόλυτα αναγνωρίσιμη στην Γαλλία, παράλληλα με τα εντατικά του μαθήματα ο μετανάστης "προτρέπεται" να αποκτήσει μια εργασία που να του παρέχει τουλάχιστον τον βασικό μισθό των 1.οοο € μηνιαίως, ώστε να μπορέσει να "καλέσει" την οικογένειά του στην νέα του πατρίδα. Ως γνωστόν, η Γαλλία είναι από τις πλέον φτηνές χώρες όπου άνετα μπορούν να ζήσουν με αυτό το ποσό τα μέλη μιας φυσιολογικής οικογένειας. Εξάλλου, ο χαμηλός δείκτης ανεργίας ευνοεί την εύρεση ενός καλού πόστου.

Ελπίζω μονάχα σύντομα να ακολουθήσουν και οι δικοί μας -αν δεν έχουν προβεί ήδη εν αγνοία μου στην διαδικασία- τα προοδευτικά αυτά μέτρα προάσπισης της εθνικότητάς μας. Η ελληνική και ευρωπαϊκή μας ταυτότητα πρέπει να υπερασπιστεί από τους "βαρβάρους" που απειλούν με την πολυχρωμία την καθαρότητα της κοινωνίας μας. Αν και από ό,τι διάβασα εδώ πρόσφατα, βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.




If you look for the bad in people expecting to find it, you surely will.

Abraham Lincoln

Εις μνήμην

Διαβάζω στίχους του Angel González και ταυτίζομαι. Είναι που μας άφησε αυτό το Σάββατο και τον ξαναθυμήθηκα. Είναι και που δεν μου βγαίνει η ρημάδα η εργασία για την αρχιτεκτονική των Βισιγότθων. Με αγγίζει λίγο πιο πολύ γιατί δεν φοβήθηκε να υψώσει το ανάστημά του, γιατί ανήκει στην ατρόμητη γενιά του '50. Κι όλο επαναστατώ μέσα μου τώρα τελευταία. Τα γκρεμίζω και τα ξαναχτίζω όλα από την αρχή. Μέχρι να βρω το συνολάκι που καλύτερα μου κάθεται.
Παραθέτω τους στίχους λοιπόν. Γιατί δεν θα ησυχάσουν τα δάχτυλά μου αν δεν γράψουν ούτε σήμερα κάτι. Γιατί πρέπει να δικαιολογήσω την απουσία μου. Γιατί τόσες μέρες στριφογυρίζουν λέξεις στο κεφάλι μου που αρνούμαι να εκφράσω. Γιατί επαναστατώ, μα δεν ξέρω πώς να αντισταθώ και να βγω από τον λαβύρινθο που μόνη μου με έβαλα.
Προειδοποιώ: γράφω μόνο τα μέρη που μου αρέσουν. Και η μετάφραση δική σας.


-el otoño se acerca-
se diría que aquí no pasa nada,
pero un silencio súbito ilumina el prodigio:
ha pasado
un ángel
que se llamaba luz, o fuego, o vida,
y lo perdimos para siempre.


-nada es lo mismo-
la lágrima fue dicha
...
no es bueno repetir lo que está dicho
...
nada es lo mismo.
Habrá palabras nuevas para la nueva historia
y es preciso encontrarlas antes de que sea tarde.


-inventario de lugares propicios al amor-
queda quizá el recurso de andar solo,
de vaciar el alma de ternura.


Είναι που μου άφησε μια γεύση γλυκειά,
γεμάτη αγάπη.