do you feel loved?

Σε μια περίοδο που οι μετρήσεις είναι στο ζενίθ, την προσοχή μου τράβηξε μια άλλου είδους έρευνα. Στα πλαίσια γνωστής καμπάνιας που διεξάγεται στην Αγγλία ενάντια της διάκρισης κατά των ατόμων με ψυχικά νοσήματα σημαντικό ποσοστό των νοσούντων κλήθηκε να απαντήσει ένα εκτενές ερωτηματολόγιο. Είχα την τιμή να έχω πρόσβαση στα αποτελέσματα της πρώτης φάσης (4ετές πρόγραμμα), τα οποία στα αδαή μάτια μου ήταν συγκλονιστικά.

Καθώς στερούμαι διπλώματος κ βαθύτερη γνώση ψυχολογίας/ψυχιατρικής, μπόρεσα να αξιολογήσω καλύτερα τα στοιχεία που αγγίζουν την καρδιά. Μία από τις ερωτήσεις που όφειλαν να απαντήσουν τους ζητούσε να αναφέρουν την συχνότητα με την οποία νιώθουν πως τους αγαπούν. Πέντε ήταν οι δυνατές απαντήσεις: ποτέ, σπάνια, μερικές φορές, συχνά, συνέχεια. Νικήτρια αποδείχτηκε θριαμβευτικά η επιλογή Νο2 - σπάνια. Αξιοπρόσεχτο είναι δε το γεγονός ότι ο πεσιμισμός του ερωτηθέντα δεν αυξομειωνόταν ανάλογα με την εθνική/κοινωνική ομάδα στην οποία ανήκει ούτε σύμφωνα με το μορφωτικό του επίπεδο. Προς έκπληξή μου μάλιστα, άτομα που απέπνεαν μεγαλύτερη αισιοδοξία γενικότερα στις απαντήσεις τους και θετικότερη προσέγγιση της ζωής κύκλωναν επίσης το "σπάνια" ή ακόμα και το "ποτέ". Ελπιδοφόρο είναι βέβαια το 4% για το "συνέχεια".

Η ομάδα που επιλέχτηκε για αυτό το ερωτηματολόγιο τελεί υπό ιδιαίτερες συνθήκες. Κατ'επακόλουθο, δεν μπορεί να κριθεί αντιπροσωπευτική του συνόλου. Παρολ' αυτά, το 16% του πληθυσμού -ένα ποσοστό που πλησιάζει εμάς και τον κοντινό κοινωνικό μας κύκλο επικινδύνως- έχει περάσει ή θα περάσει στο μέλλον κάποιας μορφής κατάθλιψη (το κύριο νόσημα των ερωτηθέντων). Μια από τις πιο ύπουλες -κατά την γνώμη μου- ασθένειες, καθώς δεν σου αφήνει δυνάμεις για να την καταπολεμήσεις.

Αναρωτιέμαι λοιπόν. Εσείς; Do you feel loved?