Με τρομάζουν οι σιωπές αυτόν τον καιρό.
Και συνήθιζαν να είναι οι αγαπημένες μου στιγμές...
Με τρομάζουν.
Γι'αυτό δεν παύω να μιλάω φωναχτά στον εαυτό μου.
Είμαι θάλασσα... Θάλασσα που ταξιδεύει.., σκάει στα βράχια.., γίνεται σύννεφο.., ξαναγεννιέται. Γαλήνια.., φουρτουνιασμένη.., παιχνιδιάρικη... Κάνω βουτιά στα δικά μου νερά.., ενώνομαι με πελάγη.., υποδέχομαι πεισματάρικα ποτάμια.., συνομιλώ με τον ουρανό.., κοιτώ μέσα μου και ονειρεύομαι...
2 comments:
Join the club... Κι έλα να περπατήσουμε. Όσο θα χαζεύεις κόσμο, βιτρίνες, δρόμους, παραλίες, θάλασσες, εγώ θα σου λέω για τους δικούς μου τρόπους να τις αντιπαλέψεις...
Το ήξερα ότι θα σε βρω σύμφωνο σε αυτό προβατάκι. ;) Ας περπατήσουμε...
Post a Comment