Saturday, 5 July 2008
send... sending... failed...
Έλιωνα κάτω από τον ήλιο... Ήλιος απογευματινός.., η πιο όμορφη ώρα για να σε αγκαλιάσει.., ζεστός.., φιλικός... Από ώρα είχα πετάξει δίπλα μου το πάνω μέρος του μπικίνι... Ο ήλιος με χάιδευε απαλά... Γυρμένη ανάσκελα.., το κορμί μου λοξά.., έπαιρνα πόζες για έναν φανταστικό φωτογραφικό φακό... Έπαιζα με την άμμο.., για να αγγίζονται τυχαία τα πόδια μου.., μικρά χιλιοστά.., να τρίβομαι.., σαν γουργούρισμα γάτας... Το ακουστικό στο αυτί.., χωρίς μουσική να το συντροφεύει... Το καλώδιο να ακουμπάει αθώα την ρώγα μου.., υγρός αέρας να μπαίνει μέσα μου... Τα πόδια ανοίγουν δειλά προς τον ήλιο.., να νιώσω την θέρμη του... Τα δάχτυλα διώχνουν αργά την άμμο από την επιδερμίδα μου... Το άγγιγμα γίνεται χάδι.., στην κοιλότητα ανάμεσα στο κόκκαλο και την κοιλιά.., γύρω από τον αφαλό.., μικρά γρατζουνισματάκια.., πιο τολμηρά.., να κατεβαίνουν.., πιο βαθιά... Φαντάζομαι σοκολατένια φιλιά... Δαγκώνω ελαφρά το χέρι μου.., μεταξύ δείκτη και αντίχειρα.., νιώθω την αρμύρα του.., καταπίνω αργά... Κλείνω τα μάτια... Σε νιώθω μέσα μου...
(Μην απαντήσεις... Μην ξεχάσεις... Δεν υπάρχεις...)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
photo:
Waves.... by Wayman (daviantart)
"Γι' αυτό είμαι η θάλασσα, είπε εκείνη. Για να 'μαι τέτοιες στιγμές πάντα εκεί..."
"Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα."
"χαίρε εσύ, που κατοικείς στου πάθους τις σπηλιές
και στων μικρών των στεναγμών τα ρόδα
που ανθίζουν καταχείμωνο με πιπιλιές
σημάδια άγριων φιλιών στο σώμα"
και μετα αυτο που διαβασα εδω...
θερινη αυρα ερωτων για ενα καλοκαιρι ελληνικο
"Θα το κερδίσουμε κείνο τ' Αυγουστιάτικο σούρουπο της παράνομης ηδονής
................
Με τα τραγούδια της Άνοιξης ζεστά στη σάρκα του πάθους μας
................
Με μιαν ατίθση αίσθηση που 'ρθε να γίνει Ζωή
Με την Ποίηση που 'γινε Αγάπη."
Εεε, μην ξεχνάς και το ισπανικό καλοκαίρι! ;)
δεν το θυμαμαι μωρε... παει πολυς καιρος!
Να σου ανεβάσω φωτογραφίες, να θυμηθείς
Να σε καλέσω, να αποκτήσεις νέες εικόνες
Η μνήμη μας είναι το μεγαλύτερο δώρο
Η ιστορία που πλάθει το αύριο μας
Μην ξεχνάς...
Post a Comment