Tuesday 20 November 2007

οξυγόνο


Δεν είναι μαθημένο το μυαλό μου στις τελικές προθεσμίες. Δεν είναι φτιαγμένο για να του θέτουν όρια. Θέλει άπλα η ψυχή μου. Άπλα η σκέψη μου. Να τρέχει και να σταματάει παιχνιδιάρικα όπως σε λειβάδια μικρό παιδί. Να τρελένεται το μοτεράκι της όρασής μου από τα χρώματα, από τις γεύσεις. Η κούρασή μου χρειάζεται δροσοσταλίδες από αγαπημένο ανάγνωσμα. Βουτιά σε κρυστάλινα νερά μετά από σάουνα κάθε πολύχρωμο ωράριο. Σαν παπαρούνα που άγαρμπα την έκοψαν χάνω την λάμψημου όταν μηχανικά φωτοτυπώ κινήσεις. Γκριζάρει το δέρμα μου όταν το ξυπνητήρι διακόπτει την δημιουργία μου.

επαναστατώ για το οξυγόνο μου!

1 comment:

Unknown said...

αυτό είναι το πρόβλημά μου δεν τα πάω καλά με προθεσμίες, όρια κ.λπ. είμαι μαλωμένος μαζί τους