μικρές σταγόνες δηλητηρίασαν το γαλάζιο μου
δώρο από φίδι που με αγάπησε
Thursday, 24 May 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Είμαι θάλασσα... Θάλασσα που ταξιδεύει.., σκάει στα βράχια.., γίνεται σύννεφο.., ξαναγεννιέται. Γαλήνια.., φουρτουνιασμένη.., παιχνιδιάρικη... Κάνω βουτιά στα δικά μου νερά.., ενώνομαι με πελάγη.., υποδέχομαι πεισματάρικα ποτάμια.., συνομιλώ με τον ουρανό.., κοιτώ μέσα μου και ονειρεύομαι...
Ποια νομίζω πως είμαι
- Σικελια
- Πολιτης του κοσμου. Μικρη ονειρευομουν οτι μια μερα θα μεγαλωσω και θα γινω κι εγω πολιτης του κοσμου. Αργησα να συνειδητοποιησω οτι ολοι ειμαστε απο τη στιγμη που θα γεννηθουμε. Τωρα ειλικρινα αναρωτιεμαι κατα ποσο μου αρεσει που ειμαι πολιτης "αυτου" του κοσμου...
Ό,τι τρέφει το μυαλό μου
- Απόστολος Δοξιάδης: Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ
- J. D. Salinger: The Catcher in the Rye
- Charles Bukowski: Ham on Rye
- Charles Bukowski: Post Office
- Luis Sepúlveda: La sombra de lo que fuimos
- Γιάννης Ρίτσος: Πέρα απ' τον ίσκιο των κυπαρισσιών
- Sylvia Plath: Ariel
- Tennessee Williams: Cat on a hot tin roof
- Charles Darwin: On the origin of species
- Alexandre Soljenitsyne: Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ
- Gabriel García Márquez: Relato de un naúfrago
- Pablo Neruda: Antología poética
- John Reed: Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο
Αποδράσεις
Μικρά & μεγάλα ταξίδια
5 comments:
η φώτο είναι συνταρακτική,
σαν τις πικρές σταγόνες...
Καλησπέρα.Όσο μικρότερες σε έκταση οι φράσεις σου ,τόσο μεγαλύτερος και ο προβληματισμός!
Χαιρετώ!
italianini τις ένιωθα στο στόμα μου...
Και τόσο μεγαλύτερη η ένταση Ιωάννη
Την καλημέρα μου!
sikelia, θέλω να δω λίγο τον ήλιο πού κρύβεις καλά μέσα σου
Μα δεν τον κρύβω ανήσυχο πνευματάκι. Είναι πάντα εδώ :) Μόνο που του έδωσα δευτερεύον ρόλο. Μέχρι να φτύσω όλη την μαυρίλα που χώθηκε μέσα μου. Μέχρι να αδειάσω κάθε ίχνος αρνητικότητας. Για να λάμψει σε όλο του το μεγαλείο. Όπως του αξίζει.
;)
Post a Comment