...το μυαλό μου αεικίνητο. το κορμί σταθερό και η ψυχή ταξιδεύει.
entre frío y calor, tristeza y apaisement
μουσική θλιβερή ισούται με χαλάρωση. σαν δροσερό mojito σε ιπτάμενη αιώρα.
και πετάμε με αερόστατο. ψηλά. πιο ψηλά!
Sunday, 20 May 2007
cuando hay que estudiar...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
αιώρα, μοχίτο, από κάτω το κύμα να σκάει, πωπώ τι ωραία που ξέφυγα από αυτή τη μαυρίλα που έχει σήμερα εδώ ;)
Μου τι δινει το estudiar! :(
Παλι καλα που υπαρχει και το youtube και χαζευουμε...
Σου χαρίζω μια πινελιά πορτοκαλί του ουρανού πνευματάκι. Κάνει ωραία αντίθεση με το μαύρο ;)
Το κακό (καλό δλδ αλλά...) Άννα μου είναι ότι υπάρχει και η θάλασσα δίπλα μας και παραχαζεύουμε
Η μουσική θλιμμένη (φαντάζομαι αυτό εννοείς κι όχι θλιβερή) μόνο μπορεί να είναι. Η δικιά μου εννοώ. Να δένει πάντα χρωματικά με τη θάλασσα, με τη βροχή. Κι απ' την άλλη να φτιάχνει δυνατές αντιθέσεις με τον ήλιο, με το ανέμελο. Δεν καταδικάζω τίποτα. Για διαθέσεις μιλάω... Πάλι ταυτίζομαι.
Η μουσική θλιβερή προβατάκι. Γιατί απειλεί με ριπές θλίψης την ψυχή μου. Και η θάλασσα πάντα μέσα μου. Ταραχώδης ή χαμογελαστή σαν αυγουστιάτικο αεράκι. Να πλημμυρίζει με αρμύρα τα πνευμόνια μου
Post a Comment