Sunday 20 May 2007

cuando hay que estudiar...

...το μυαλό μου αεικίνητο. το κορμί σταθερό και η ψυχή ταξιδεύει.
entre frío y calor, tristeza y apaisement
μουσική θλιβερή ισούται με χαλάρωση. σαν δροσερό mojito σε ιπτάμενη αιώρα.


sígueme

una vez más

και πετάμε με αερόστατο. ψηλά. πιο ψηλά!

5 comments:

Unknown said...

αιώρα, μοχίτο, από κάτω το κύμα να σκάει, πωπώ τι ωραία που ξέφυγα από αυτή τη μαυρίλα που έχει σήμερα εδώ ;)

Anna said...

Μου τι δινει το estudiar! :(

Παλι καλα που υπαρχει και το youtube και χαζευουμε...

Σικελια said...

Σου χαρίζω μια πινελιά πορτοκαλί του ουρανού πνευματάκι. Κάνει ωραία αντίθεση με το μαύρο ;)

Το κακό (καλό δλδ αλλά...) Άννα μου είναι ότι υπάρχει και η θάλασσα δίπλα μας και παραχαζεύουμε

ΠΡΟΒΑΤΟ, ΟΧΙ ΑΡΝΙ said...

Η μουσική θλιμμένη (φαντάζομαι αυτό εννοείς κι όχι θλιβερή) μόνο μπορεί να είναι. Η δικιά μου εννοώ. Να δένει πάντα χρωματικά με τη θάλασσα, με τη βροχή. Κι απ' την άλλη να φτιάχνει δυνατές αντιθέσεις με τον ήλιο, με το ανέμελο. Δεν καταδικάζω τίποτα. Για διαθέσεις μιλάω... Πάλι ταυτίζομαι.

Σικελια said...

Η μουσική θλιβερή προβατάκι. Γιατί απειλεί με ριπές θλίψης την ψυχή μου. Και η θάλασσα πάντα μέσα μου. Ταραχώδης ή χαμογελαστή σαν αυγουστιάτικο αεράκι. Να πλημμυρίζει με αρμύρα τα πνευμόνια μου