Thursday 24 January 2013

ποίμνιοι δαίμονες


Όνειρα κουφάρια
Σε ένα στήθος μπαλόνι
Τρεμοπαίζει η πραγματικότητα μεταξύ πείσματος και απραξίας
Φόβοι που σε μεθούσαν με την γοητεία του καταραμένου ποιητή
Πνίγουν με τις ρίζες τους κάθε ανάσα

Κραυγές σιωπηρές
Συζητήσεις ανείπωτες
Συντροφιά με ένα χάδι που αρνήθηκε να παραδοθεί στο καθρέφτισμά του
Παραλίγο σπίθα ηλεκτροφόρα
Παραλίγο θάνατος του κοπαδιού

Για ποιο κορμί, για ποια ψυχή αυλακώνεις τα πατώματα;
Από ποιου δαίμονα το βωμό αγοράζεις ψευδαισθήσεις;

Η θλίψη μετριέται σε χαμόγελα

6 comments:

dim juanegro said...

Σπίθες ηλεκτροφόρες οι λέξεις σου.
Καλό ηλιοβασίλεμα.

Σικελια said...

Βαραίνουν στην ψυχή τα ηλιοβασιλέματα.
Στείλε ανατολές. Στείλε χαμόγελα λιακάδες που τρυπούν τα μαύρα σύννεφα.

dim juanegro said...

μια ανατολή:
http://www.youtube.com/watch?v=Mssm8Ml5sOo

και κάτι για τα μαύρα σύννεφα:
https://soundcloud.com/utidur/fishermans-friend

I.P.Potis said...

:)

Σικελια said...

Κάποιες μουσικές, σαν τα πιτσιρίκια, με επιστρέφουν στην αθωότητα.
Μικρό ηλιόλουστο χάδι...
Κι αναπόληση...

Σικελια said...

Πόσα χαμόγελα! Φωτίζει αναπάντεχα η νύχτα.