Thursday 7 August 2008

un petit paradis dans mon coeur

δεν θα πάψω ποτέ να ερωτεύομαι πόλεις σαν κι αυτή,



όπου η τέχνη είναι μέρος της καθημερινότητας,


όπου από τις πρώτες κιόλας μέρες σε υποδέχονται με κάτι γνώριμο για το "Καλώς όρισες",


όπου σε κάθε γωνιά βρίσκεις αυτούς τους απίστευτους πειρασμούς,


όπου μπορείς να ανασάνεις άπλα,


και όπου κάθε σου βόλτα μυρίζει ελευθερία.


4 comments:

Juanita La Quejica said...

Δίκιο έχεις. Να περνάς καλά!

Σικελια said...

Gracias! Απ' ό,τι διαβάζω μάλλον κι εσύ τα περνάς πολύ καλά. Μην πάψεις ποτέ να ταξιδεύεις και να χαμογελάς ;)

ΠΡΟΒΑΤΟ, ΟΧΙ ΑΡΝΙ said...

Έτσι μάτια μου. Μη σταματάς να ερωτεύσαι. Γενικά. Μέσα σε όλα και πόλεις. Άνθρωποι είναι οι πόλεις..

Σικελια said...

Άνθρωποι είναι οι πόλεις... Άνθρωποι που σε κοιτούν με το χαμόγελο, που δεν δακρύζουν όταν φεύγεις κι έχουν πάντα μια αγκαλιά για εσένα. Να ήταν έτσι τρυφερός κι ο έρωτας για τους ανθρώπους πάντα...

Το πιο γλυκό μου χαμόγελο προβατάκι :)