ερώτηση: Πόσες είναι οι πιθανότητες να πηγαίνεις αμέριμνη με το τραμ (αντί για το όμορφό σου ποδηλατάκι), να χτυπήσει τηλέφωνο από Ελλάδα, να κάθεται λίγες θέσεις πιο κει ένας Δανός, να σηκωθεί, να σε πλησιάσει, να σου πει "Γεια σου!" με σπαστή προφορά, να αρχίσει να σου μιλάει για την Ελληνίδα που γνώρισε στην Καλαμάτα (στην Καλαμάτα;!;) και τον αγαπημένο της τραγουδιστή τον Ιωαννίδη και όλα αυτά σε απόσταση δύο στάσεων;
απάντηση: Ακριβώς όσες χρειάζονται για να σου δώσει το προσωπικό του email και να σου ζητήσει "Σε παρακαλώ..!" να του στείλεις ένα συγκεκριμένο τραγούδι που του θυμίζει εκείνη.
περπάτησα πάρα πολύ και τα φτερά μου τα'χω χάσει...
Κι εγώ που νόμιζα πως ήτανε (;) δικό μου...
5 comments:
Δεν είναι δικό σου σίγουρα. Έχεις φτερά εσύ. Και μην πας να μας ξεγελάσεις. Γράφεις, πετάς ψηλά κι εγώ λατρεύω να σε βλέπω εκεί πάνω...
Μου αρέσει ο τρόπος που το βλέπεις ;)
Ναι, καλά. Και που ξέρεις αν εγώ δε θέλω να σε βλέπω να πετάς για να ανεμίζει τη φούστα ο αέρας?
Να του μάθεις και τον Χατζηγιάννη!!!
Για προβατάκι δεν είσαι και πολύ αθωός. Μάλλον πρέπει να έχω το νου μου μαζί σου ;)
Όσο για εσένα italianini νομίζω ότι θα θυμώσω μαζί σου. Συγκρίνεται βρε ο Ιωαννίδης με τον Χατζηγιάννη;;
Post a Comment