Ήρθε και πλημμύρισε τον αμφιβληστροειδή μου. Κοντοστάθηκε στο ακρόχειλο του βλέφαρού μου. Δίστασε. Για μια στιγμή. Κι έκαψε στο πέρασμά του σκέψεις, όνειρα και πόνο.
Tuesday, 11 September 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Είμαι θάλασσα... Θάλασσα που ταξιδεύει.., σκάει στα βράχια.., γίνεται σύννεφο.., ξαναγεννιέται. Γαλήνια.., φουρτουνιασμένη.., παιχνιδιάρικη... Κάνω βουτιά στα δικά μου νερά.., ενώνομαι με πελάγη.., υποδέχομαι πεισματάρικα ποτάμια.., συνομιλώ με τον ουρανό.., κοιτώ μέσα μου και ονειρεύομαι...
Ήρθε και πλημμύρισε τον αμφιβληστροειδή μου. Κοντοστάθηκε στο ακρόχειλο του βλέφαρού μου. Δίστασε. Για μια στιγμή. Κι έκαψε στο πέρασμά του σκέψεις, όνειρα και πόνο.
2 comments:
μα αυτό είναι το υπέροχο, τώρα θα 'χεις τη δυνατότητα για νέα όνειρα, σκέψεις και νέο πόνο
πολύ μου αρέσει ο πάντα αισιόδοξος τρόπος σκέψης σου.
ένα χαμόγελο από την Valencia :)
Post a Comment