Monday 12 December 2005

Παραλογισμου συνεχεια

Κι εγω που ειχα ανησυχησει οτι θα περασω τα Χριστουγεννα σε λαθος χωρα γιατι εχει την αποκλειστικοτητα η Γερμανια. Ευτυχως ανακαλυψα (οπως παντα με καθυστερηση) τα πανεμορφα χιονισμενα τοπια του Dubai. Ετοιμαζω τις βαλιτσες μου, παιρνω το πρωτο αεροπλανο και παω για σκι!!

Μα τι παει στραβα με αυτον τον κοσμο? Γιατι θελουμε να αλλαξουμε την φυση μας και να παμε κοντρα στον τροπο που επελεξε να ειναι αυτος ο πλανητης?

Αλλαζουμε την εμφανιση μας με πλαστικες και χιλιους δυο αλλους τροπους για να ειμαστε ομορφοτεροι την στιγμη που τρωμε ο,τι πιο ανθυγειηνο και καπνιζουμε σαν φουγαρα. Αγοραζουμε καρτες Unicef για να βοηθησουμε τα παιδακια στον τριτο κοσμο (τοσο αλλαζονες ειμαστε που τον ονομαζουμε τριτο κοσμο) και μετα πεταμε πιατα φαγητο στα σκουπιδια γιατι ειναι χθεσινο. Κανουμε αγωνες προς προασπιση της ειρηνης σκοτωνοντας αμεσα η εμμεσα συνανθρωπους μας. Διαδηλωνουμε κατα των βιομηχανιων που μολυνουν το περιβαλλον, ενω ειμαστε αναξιοι να ανακυκλωσουμε 2 μπουκαλια και 3 εφημεριδες. Δεν θα μιλησω για τα σκουπιδια που πεταμε στο δρομο και την ακαταδεξια μας να χρησιμοποιησουμε τα μεσα μαζικης μεταφορας για να μειωσουμε λιγο το νεφος. Παραλληλα, φτιαχνουμε λιμνες στη θεση των βουνων και πιστες χιονου στην ερημο.

Τιποτα δεν μας ικανοποιει. Και τιποτα δεν αλλαζουμε προς το καλυτερο. Περηφανευομαστε οτι ειμαστε το καλυτερο εμψυχο ον και αν κοιταξουμε την πορεια μας τα τελευταια χρονια η εξελιξη μας εχει αντιστραφει προς το μηδεν. Ενας κοσμος γεματος αντιθεσεις και παραλογισμους. Τοση δυναμη, γνωση και ανακαλυψεις για να ασχολουμαστε με την επιφανεια. Ποιος θα ειναι ο πιο ομορφος, ο πιο πλουσιος, ο πιο διασημος. Και η ψυχη μας, το πνευμα μας αργοπεθαινει.
Μηπως νομιζω πως εγω ειμαι καλυτερη? Η συνειδητοποιω μολις τωρα τι συμβαινει? Κανενα απο τα δυο. Απλα τωρα ειναι η στιγμη μου. Ειναι η στιγμη που φωναζω με το δηθεν επαναστατικο υφος μου για να καθησυχασω την ψυχη μου. Για να με παραμυθιασω πως κανω το καθηκον μου. Για να πιστεψω για ενα δευτερολεπτο πως ισως δεν ειμαι σαν ολους τους αλλους. Για να ονειρευτω πως υπαρχει ελπιδα. Και μετα? Μετα θα συνεχισω εφησυχασμενη την ζωη μου. Χωρις να αλλαξω το παραμικρο. Και το χειροτερο? Πιστευοντας πως κατι εκανα.
Χα! Γελαω στα μουτρα σου μικρη συμβιβασμενη.

2 comments:

Unknown said...

το σαββατοκύριακο το έμαθα και ουπς τα έχασα όλα το μεγαλύτερο χιονοδρομικό κέντρο στον κόσμο στο Ντουπάι;;; πάει πάει το χάνω πια... ;)

Σικελια said...

Πρεπει να τους παραδεχτουμε παντως. Απο φαντασια και ευρηματικοτητα σχιζουν!