Σε ένα σεμινάριο με θέμα πώς θέλουμε την Ευρώπη και όπου έχει τονισθεί ότι η ερώτηση είναι ρητορική, ακούστηκαν τα εξείς ενδιαφέροντα:
Italia: "Το ευρώ έσωσε την Ιταλία. Αν είχαμε ακόμα την λίρα θα είχαμε καταστραφεί."
France: "Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι ένας γεωγραφικά διευρημένος χώρος γεμάτος με φίλους."
Ελλάδα: "Είμαστε έτοιμοι για την Ευρώπη? Μιλάμε για οικονομικο-πολιτικά οφέλη, αλλά ακόμα δεν έχουμε έναν κοινό στόχο."
Deutscheland: "Θα έπρεπε να παραμείνουμε ένας μικρός, κλειστός κύκλος χωρών. Δεν μπορούμε να εντάξουμε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες στην Ε.Ε."
Sverige: "Οι Σουηδοί ψήφισαν κατά του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Αρνούμαστε την επιβολή των νόμων της Ε.Ε. Αν ο σουηδικός λαός πιστεύει πως η κυβέρνηση πρέπει να έχει το μονοπώλειο του καπνού και του αλκοόλ, κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλει το αντίθετο."
Türkiye: "Η Τουρκία ζητάει την ένταξή της στην Ε.Ε. εδώ και 40 χρόνια. Μετά από τόσο καιρό της αξίζει να γίνει δεκτό το αίτημά της. "
Slovensko: "Προσπαθούμε τόσο καιρό να μπούμε στην "Ευρώπη". Δεν καταλαβαίνω το γιατί. Ήδη ανήκουμε στην Ευρώπη (γεωγραφικά)."
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Sunday, 29 January 2006
¿Qué Europa queremos?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Φαντάζομαι ότι αποτελούν απόψεις τυχαίων ανθρώπων και όχι κάποιας συγκεκριμένης ομάδας. Ενδιαφέρον. Σε γενικές γραμμές (εκτός από τον Σουηδό και τον Έλληνα) βλέπω μια έντονη "ακυρίλα" να σου πω την αλήθεια. Πιο "περίεργη" μου φάνηκε η άποψη του Ιταλού γιατί απ' ότι ακούω υπάρχει ιδιαίτερα αρνητικό κλίμα εκεί για το ευρώ.
Σωστά. Πρόκειται για μεμονωμένες απόψεις, που μου έκαναν αίσθηση είτε επειδή ήταν χαρακτηριστικές της χώρας τους (σύμφωνα με τα δικά μου δεδομένα) είτε κάπως απρόσμενες.
Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι η Ιταλία χωρίζεται σε πολλά μικρά "κρατίδια". Βορράς, νότος και κεντρική Ιταλία αντιλαμβάνονται τελείως διαφορετικά την Ευρώπη και την Ιταλία. Από οικονομικής αλλά και πολιτικο-ιδεολογικής απόψεως. Εντύπωση μου έκανε ένας Ιταλός που η οικογένειά του επηρεάστηκε άμεσα από τα δρώμενα της Fiat και αντί να διαμαρτυρηθεί -όπως τόσοι και τόσοι- που δικοί του άνθρωποι έμειναν χωρίς δουλειά, δήλωσε την οργή του που στις νεο-εισαχθέντες χώρες οι υπάλληλοι λαμβάνουν κατώτερο ημερομήσθιο. Να κάτι που σπάνια συναντάμε.
Αυτή που με "ταρακούνησε" πάντως ήταν η δήλωση της γερμανίδας που θέλει μια Ε.Ε. των λίγων και δυνατών. Τη στιγμή που το είπε παρατηρήθηκε μια ομαδική δυσανασχέτηση (να το πω διακριτικά) στην αίθουσα. Δεν θα αρνηθώ ότι συμμερίζομαι τα ίδια συναισθήματα. Κάποιες αντιλήψεις αργούν πολύ να εξαφανιστούν. Αν και ευτυχώς αντιπροσωπεύουν πλέον μικρό ποσοστό.
Τελικά κανείς δεν είπε ποια Ευρώπη θέλει. Οι περισσότεροι είπαν ποια Ευρώπη ΔΕΝ θέλουν. Η Ε.Ε. είναι μια μεγάλη ευκαιρία, και κυρίως για τους νεότερους, οι οποίοι υποτίθεται θα έπρεπε να είναι πιο θετικοί σε μια μεγάλη και ειρηνική Ευρώπη. Οι απαντήσεις ήταν απογοητευτικές. Ελπίζω να μην είναι και αντιπροσωπευτικές.
Caffegreco πολλά ακούστηκαν για την Ευρώπη που θέλουμε, αλλά σχεδόν όλα μου φάνηκαν χιλιοειπωμένα και αδιάφορα. Μίλησαν για ισότητα, οικονομικές ευκαιρίες, ανοικτά σύνορα (γεωγραφικά & πολιτιστικά), μπλοκάρισμα ενάντια στις ΗΠΑ. Δεν είπαν τίποτα πρωτότυπο, όμως, ανατρεπτικό ή έστω μη συναρτημένο με οικονομικά οφέλη. Μόνο αυτό έχει να προσφέρει η Ε.Ε.?
Post a Comment